ระหว่างทางพวกเขาไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ เพราะลูกเกดหลับ ๆ ตื่น ๆ ไปตลอดทางลูเซียโน่เห็นอาการเหมือนคนอดนอนของลูกเกดแล้วก็นึกสงสาร คิดว่าเธอคงคิดมากเรื่องข่าวและงานหมั้นระหว่างเขาและเธอ ที่แท้ลูกเกดที่ดูเหมือนไม่มีอะไรในใจคล้ายจะสบาย ๆ ก็คงคิดมากอยู่ไม่น้อย
"เกดไม่ได้นอนเหรอเมื่อคืน คิดมากหรือไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะ"
"ใช่ค่ะ นอนไม่หลับเลย แย่จริง ๆ ค่ะ เครียดด้วย นี่ขอบตาคล้ำเลยพักผ่อนไม่เพียงพอกลัวจะถ่ายงานออกมาไม่สวย เกดต้องนอนเอาแรงหน่อยนะคะ"
"ทำไมล่ะ เราจะหมั้นกันแล้วไม่น่ามีไรเครียดนี่คะ ทำใจให้สบายนะทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี"
ลูเซียโน่รู้สึกสงสารเธอเป็นอย่างยิ่งท่าทางของเธอเพลียจริง ๆ ลูกเกดถอดแว่นออกแล้วมองเขา ลูเซียโน่รู้สึกเหมือนจะเห็นขอบตาของลูกเกดคล้ำเล็กน้อย
"เกี่ยวอะไรกับที่เราจะหมั้นกันด้วยคะ"
"อ้าวก็เกดบอกว่าเครียดไม่ใช่เหรอ ก็น่าจะเกี่ยวกัน"
"ใช่ค่ะเมื่อคืนเครียดนิดหน
