บทที่ 7
903 Words
นีน่าจ้องไปที่พวกเขาเขม็ง ทั้งอับอายทั้งเสียหน้า
ลูเซียโน่ไม่ได้ขับรถยนต์มา เขาขับบิ๊กไบค์ที่เช่ามาจึงเริ่มคิดหนักว่าจะพาคนเมากลับยังไง
ลูเซียโน่มองลูกเกดที่แทบจะฟุบอยู่บนอกเขาแล้วถอนหายใจ ทั้งที่คืนนี้ตั้งใจจะพาสาวพริตตี้ขี่รถชมวิวรอบคูเมืองเชียงใหม่กินบรรยากาศสักหน่อย หลังจากนั้นก็ต่อที่โรงแรม
แต่แผนเขาต้องพังลงเพราะยัยตัวแสบคนนี้ที่มีเรื่องตบตีกับชาวบ้าน
ลูเซียโน่คิดหาวิธีพาลูกเกดกลับโรงแรม เขาต้องระวังไม่ให้คนเมาไถลตัวลงจากรถบิ๊กไบค์จนเกิดอุบัติเหตุ
ลูเซียโน่มองเสื้อหนังในมือของตัวเองเขายิ้มเมื่อคิดวิธีออก
หลังจากใส่หมวกกันน็อคให้ลูกเกดเรียบร้อยแล้ว เขาจึงมัดร่างเล็กของเธอด้วยเสื้อหนังตัวโปรดให้ติดกับแผ่นหลังของเขาจนแน่นหนา
สองมือเรียวของลูกเกดโอบรอบเอวของลูเซียโน่โดยไม่ได้ตั้งใจหญิงสาวฟุบหน้าลงบนแผ่นหลังของเขา ปากยังพึมพำด่าคนไม่หยุด
"มึงมาเลยมาตบกูเลย กูเป็นลูกเมียน้อยแล้วหนักหัวแม่มึงเหรอ พวกมึงมาเลยเข้ามาเลย"
ลูเซียโน่เอ็ดเธอเสียงดัง
” เลิกด่าคนได้แล้วบอกมาโรงแรมเกดอยู่ไหน พี่จะไปส่ง”
ไม่รู้ว่าลูกเกดเห็นเขาเป็นใครในสามสาวนั้นเธอจึงตอบเขาทั้งตะโกนสุดเสียง
” มึงเสือกไรกับโรงแรมกู จะตบก็ตบเลยเข้ามากูไม่กลัวหรอก”
ลูเซียโน่หัวเราะส่ายหน้าให้กับอันธพาลที่ถูกเขามัดติดกับแผ่นหลังก่อนจะสตาร์ทบิ๊กไบท์แล้วขับออกไป พูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ
” เออไม่เสือกแล้วก็ได้งั้นคืนนี้เกดไปนอนกับพี่ล่ะกัน”
และแล้วความรู้สึกของลูเซียโน่ในตอนนี้คือ เขากำลังแบกร่างหายนะตัวน้อยมาชัด ๆ แม่สาวร่างบางแหกปากร้องเพลง ไม่ก็ด่าคนมาตลอดทาง ปากของเธอในตอนนี้คมยิ่งกว่ากรรไกรจนลูเซียโน่คิดว่าลูกเกดอาจจะทำให้เขาจมบาทาใครสักคนก่อนที่จะกลับถึงโรงแรมก็เป็นได้
และสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดมากกว่าอะไรก็คือ เชียงใหม่ทำไมไฟแดงเยอะขนาดนี้นะ ขับไปได้ไม่ถึงนาทีเขาก็ต้องจอดติดไฟแดงอีกแล้ว
"ช้างงงง ช้างงง ช้างงงง น้องงงงเคยเห็งงงช้างป่าววววว ช้างงงงมานนนนน ตัว เอิ๊ก ม่ายยยยบาวววว"
"ขอโทษครับแฟนผมเมาไปหน่อยให้อภัยเธอนะครับ" ยิ้มหวาน
และก็
"มองหน้าหาเรื่องหรืองายยยยยแน่จริงตบกับแฟนพี่ม้ายยยยยย"
"ขอโทษครับแฟนผมเมาครับจริง ๆ เธอไม่ใช่คนแบบนั้นครับ ปกติเธอเรียบร้อยครับ"
และก็
"ผู้ชายยยยโคนนนนี้ม่ายยยยช่ายยยยยแฟนนนนนฉันกำลางถูกลักพาตัว ช่วยด้วยยยย ช่วยฉานที เอิ๊ก เอิ๊ก"
"ผมเป็นแฟนเธอครับอย่าเข้าใจผิดนะครับ ที่รักเบา ๆ หน่อยสิคะ"
และก็
"แฟนพี่หล่อป่าวววน้องงงง มองไรชอบผัวชาวบ้านเหรอ เอาไปเยย อาวววปายยยย โอ้ เย"
ลูกเซียโน่แทบจะโยนร่างคนเมาลงข้างทางนับสิบครั้งทุกครั้งที่ติดไฟแดงไม่ชี้หน้าด่าคนก็ร้องเพลงเสียงดัง กระทั่งเธอร้องโวยวายอยากเข้าเซเว่นเหมือนเด็กๆ
"รับขาโหนมจีบซาเปาเพิ่มค่ะ เซเว่น เซเว่น เซเว่น ซาเปา หนมจีบ สมชายจอดสิวะ จอดเซเว่น จอดเซเว่น สมช๊ายยย เซเว่นน"
และแล้วลูกเกดก็เริ่มร้องไห้ทั้งทุบหลังชี้ไม้ชี้มือไปที่ร้านสะดวกซื้อแห่งนั้น ใจของลูเซียโน่ไปอยู่ที่โรงแรมแล้วเขาจึงไม่สนใจในสิ่งที่คนเมาร้องขอ
กระทั่งลูกเกดเริ่มตีเขาหนักมือขึ้นและแล้วเธอก็ทำในสิ่งที่ลูเซียโน่ไม่คาดคิด
"โอ๊ย เกดปล่อยพี่พี่เดี๋ยวนี้"
"สมชายถ้าม่ายยยยจอดฉันจะหยิกหัวนมแกให้หลุดเยยยย หัวนม หัวนม หยิกหัวโนมมมม"
"ปล่อยหัวนมพี่ ปล่อย"
ลูกเกดไม่พูดเปล่าเธอล้วงสองมือเข้าไปในเสื้อเชิตของเขาแล้วหยิกหัวนมทั้งสองข้าง เล็บแหลมยาวของลูกเกดนั้นไม่ธรรมดาทำเอาลูเซียโน่เจ็บแสบถึงเนื้อใน เขาไม่เคยเชื่อเรื่องเวรกรรมมาก่อนแต่ตอนนี้ลูกเกดกำลังทำให้เขาเริ่มเชื่อเรื่องนี้แล้ว
"เซเว่น สมชายเซเว่นนนนนน"
"ได้ ๆ ปล่อยพี่ก่อนพี่จะพาไปซื้อขนม"
"ม่ายยไปเซเว่นก่อน"
ถึงจะเมาลูกเกดยังรู้จักต่อรอง ลูเซียโน่ถอนหายใจยาวทนการกระทำของลูกเกดไม่ไหวทั้งที่ตัวเองขับมอเตอร์ไซต์อยู่จึงเสียเปรียบเธอไม่น้อย โดนหยิกจนรู้สึกชาไปหมดแล้วในที่สุดเขาก็เห็นเซเว่นอยู่แยกไฟแดงหน้า
"เกดดูนั่นเซเว่น พี่จะจอดให้ปล่อยพี่ก่อนเร็ว"
"จริงนะสมชายไม่หกนะ"
"ไม่หกปล่อย"
คราวนี้ลูกเกดหัวเราะเธอไม่หยิกหัวนมเขาแล้วแต่เปลี่ยนมาเป็นลูบไล้เบาๆ คล้ายจะเอาใจ ลูเซียโน่ถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่สัมผัสของแม่สาวน้อยในคราวนี้กลับทำให้ร่างกายเขาตื่นตัวแทน มือนุ่มนิ่มเล็ก ๆ ของเธอทั้งเขี่ยทั้งลูบหัวนมของเขาเล่นจนเขาเริ่มหายใจลำบาก
- Writer
