เขากระแอมใบหน้าแดงจนเข้มพยายามไม่มองหญิงสาวตรง ๆ ด้วยกลัวจะอดใจจับเธอขึงไว้กับพื้นก่อนจะกระแทกร่างตัวเองเข้าไปในร่างกายแสนหวานยั่วยวนนั่น
"คุณสมชายคะ เสื้อผ้าพวกนี้"
"อืมพี่เตรียมไว้ให้"
"แต่ว่ามันแพงเกินไปฉันไม่มีปัญญาใช้คืนหรอกนะคะ"
"ใส่เถอะไม่เรียกเก็บเงินหรอกถือว่าเป็นของขวัญแล้วกัน"
"ขะ ของขวัญ" ในใจของลูกเกดตื่นเต้นยินดีมากที่จะรับของขวัญจากเขา แต่ตัวเองก็มีศักดิ์ศรีอยู่บ้างจึงพยายามทำสีหน้าให้เรียบตึง
"จะดีเหรอคะ ไม่มีโอกาสพิเศษอะไรนี่คะอยู่ ๆ มาให้ของขวัญกัน"
ลูเซียโน่กลั้นยิ้มเมื่อเห็นท่าทางยินดีแต่ปิดไม่มิดของเธอ
"เมื่อคืนเกดจำไม่ได้เหรอที่พาพี่ทัวร์เชียงใหม่สนุกสุด ๆ ไปเลย"
ลูเซียโน่กัดฟันพูดรอยยิ้มของเขาในสายตาของลูกเกดก็ดูน่ากลัวอยู่มาก ลูกเกดคิดทบทวนภาพที่เธอจำได้คือเธอนั่งมอเตอร์ไซต์คันโตหัวเราะไปตลอดทาง และมีคนหลายคนยิ้มให้เธอเป็นระยะอีกด้วย ท่าทางเธอคงทำเรื่องสนุก
