เมื่อสุกนต์ธีเดินมาถึงรถก็ไม่เห็นญาณิศาแล้ว เขาพอใจที่เป็นเช่นนี้ เวลานี้เขาขลาดกลัวที่จะเห็นหน้าญาณิศาเพราะไม่แน่ใจว่าจะเห็นหน้าใครแทรกมาในวงหน้านั้นอีกหรือไม่ เขาอยากโทร.ไปเล่าให้สัภยาฟังแต่ไม่อาจทำได้ เขายังไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับญาณิศา เพราะเวลานี้หัวใจเขาเอนเอียงไปทางพี่สาวของเจ้าหล่อนเสียแล้ว สุกนต์ธีหยิบด้ายสีขาวที่ได้มาจากพระภิกษุชรามาดูอีกครั้ง จากไม่เคยเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ แต่เมื่อพบเจอ จากที่คิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ บัดนี้เขาคิดว่าไม่ใช่ เป็นความตั้งใจของใครสักคนที่จะให้เขาสัมผัสสิ่งนี้
เขาเริ่มรับรู้ถึงเรื่องราวแปลกประหลาดจากคนรอบข้างที่บอกว่าเห็นผู้หญิงไปไหนมาไหนกับเขา ทั้งที่เขาไปคนเดียว คนใช้ที่บ้านยังซุบซิบกันเรื่องผีหลอกหรือเห็นผี รวมทั้งเขาเห็นใบหน้าญาณิศาเปลี่ยนไปเป็นคนอื่น
สุกนต์ธีมองด้ายในมืออีกครั้ง ยกมือไหว้ท่วมหัวแล้วใส่กระเป๋าเสื้อไว้ตามเ
