ตีรณายอมรับว่าทำงานอย่างไม่มีสมาธิ พะวงแต่เรื่องโทรศัพท์ที่เฝ้ารอรับสายจากชายหนุ่มที่กำลังอยากพบเจอ เพื่อขอโทษกับสิ่งที่เธอทำลงไป ทุกครั้งที่ได้ยินสายเรียกของโทรศัพท์ดังขึ้นไม่ว่าของใครก็เรียกให้เธอหันไปมองได้ รอเวลาว่าเมื่อไหร่โทรศัพท์ของเธอจะทำงานบ้างจนเธอทำงานเสร็จ มานั่งดูรูปที่ถ่ายไปทั้งหมด ก่อนตะลึงกับรูปใบหนึ่งที่มีความผิดปกติ จนต้องมองซ้ำอีกครั้ง
ตีรณามือเย็น นิ้วสั่นไปหมดเมื่อชี้ให้ผู้ช่วยงานดูเพื่อความแน่ใจ
“เห็นคนคู่นี้ไหม”
“ว้าย! มาได้ยังไง หนูกันคนออกไปหมดแล้วจริงๆ นะคะ”
“พี่ไม่ได้ว่าเรา แค่ถามว่าเห็นเหมือนกันไหมก็เท่านั้น”
“อ๋อ เห็นค่ะ ชัดเจน ผู้ชายผู้หญิง น่าจะมาถ่ายพรีเวดดิ้งนะคะ ชุดที่ใส่มันดูโบราณ เหมือนชุดแต่งงานในละครพีเรียดเลยค่ะ”
สาวประเภทสองที่ดูแลเสื้อผ้าในกองถ่ายปกนิตยสารวันนี้ยังพูดเจื้อยแจ้ว แต่ไม่ได้เข้าหูตีรณาเลย เพราะเวลานี้เธอรู้สึกห่วงใยสัภยาจนหูอื้อตา
