สุกนต์ธีขับรถมาจอดใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้กับรถคันคุ้นตาของผู้รับเหมาและหัวหน้าช่าง แต่ไม่มีรถของน้องชายตามที่คาดเดาเอาไว้ ชายหนุ่มลงจากรถแล้วมุ่งเดินไปหาผู้รับเหมาที่มารออยู่ตามที่นัดกันไว้ เสียงกล่าวทักทายมาแต่ไกลเมื่อเห็นเขาเดินมา
“สวัสดีครับคุณข่า”วีระช่างรับเหมาวัยกลางคนกล่าวทักทาย
“สวัสดีครับ นายขิงยังไม่มาหรือครับ” ถามแล้วกวาดตามองอีกครั้ง
“วันนี้คุณขิงยังไม่มาครับ เมื่อวานเข้ามาตอนสายกับแฟน กลับไปก็เย็นแล้ว วันนี้อาจไม่เข้ามาก็ได้ครับ”
“แฟนหรือ ใคร” สุกนต์ธีถามเสียงจริงจัง สีหน้าสงสัย
“คุณผู้หญิงคนสวยๆ เท่ๆ ที่มาถ่ายรูปให้ไงละครับ”
“คุณวีระรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นแฟนกัน”
“ถ้าไม่ใช่แฟน จะนอนหนุนตักกัน ท่าทางกระหนุงกระหนิงหรือครับ” คนบอกพูดไปยิ้มไป แต่คนฟังหน้าขรึมลงเรื่อยๆ ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดถึงความสัมพันธ์ของน้องชายกับตีรณา เพียงแต่ไม่เคยรู้จากปากจึงไม่มั่นใจ
“เขามาที่นี่กันบ่อยหรือ
