บทที่๑๔
สุกนต์ธีรีบขับรถกลับบ้านเพราะต้องการเจอเพื่อนของน้องชายที่มารออยู่ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากตีรณา ซึ่งแน่นอนว่าหากเธอมาหาสัภยาถึงบ้านแสดงว่าทั้งสองคนไม่ได้หายหน้าไปพร้อมกัน แต่จะแยกย้ายกันตอนไหนเขาไม่รู้ รู้แต่เชื่อคำพูดของคนงานว่าทั้งสองไปที่โครงการเมื่อคืน ไม่ใช่เรื่องแปลกหากตีรณาอยากไปถ่ายรูปในบรรยากาศกลางคืนบ้าง
“เพื่อนนายขิงละ” สุกนต์ธีถามทันทีเมื่อลงจากรถแล้วสาวใช้เดินมารับหน้า
“รออยู่ในบ้านค่ะ”
สุกนต์ธียิ้ม ก่อนหันมาบอก “ไม่ต้องเข้าไปยุ่งในโถงนะ ผมมีธุระจะคุยคุณตี” เขาบอกแล้วเดินลิ่วไปไม่รอฟังคำใดๆ
“คุณตีไหนวะ เพื่อนคุณขิงชื่อศานี่นา” แมวเกาศีรษะแกรกๆ ก่อนจะเดินกลับไปทางหลังบ้าน
สุกนต์ธีก้าวเข้าบ้านอย่างเร่งรีบ ยิ่งผ่านเข้าไปในโถงที่คิดว่าตีรณารออยู่ยิ่งตื่นเต้น เหมือนเด็กหนุ่มที่ออกเดทครั้งแรกก็ไม่ปาน แต่เมื่อก้าวมาพบกับความว่างเปล่าของห้องรับแขกก็อดแปลกใจไม่ได้ แมวบ
