บทที่๗/๑

1183 Words

‘ศาตรา อย่าเพิ่งไป ช่วยเมียด้วย’ คำเย็นเยือกจากปากของสาวใช้ เรียกให้ชายหนุ่มทั้งสองหันกลับมาอย่างงุนงง แมวมีท่าทางดีใจเหมือนอยากโผเข้ามาแต่กลับเป็นลมล้มพับไปเสียทันที ‘แมว’ เสียงคนทั้งห้องดังประสาน ก่อนที่รำไพกับมะลิจะเข้าไปประคอง ‘พาไปส่งโรงพยาบาลเถอะ’ สุกนต์ธีย้ำความคิดของน้องชายที่ตั้งใจจะพาสาวใช้ไปหาหมออยู่แล้ว ทว่ายังไม่ทันที่รำไพกับมะลิจะพาแมวลงจากเตียง เจ้าหล่อนก็ลืมตาขึ้นเสียก่อน ‘อะไร จะพาฉันไปไหน’ แมวถาม มองทุกคนอย่างสงสัย ‘อ้าว! ฟื้นแล้วหรอ พาไปหาหมอนะสิ แกร้องกรี๊ดๆ ทั้งคืนจนคนอื่นไม่ได้หลับได้นอน’ มะลิสาวใช้ที่อายุมากที่สุดในบ้านบอก ‘ไม่ไปหรอก ฉันไม่ได้เป็นอะไร’ แมวปลดมือออกจากตัว มองทุกคนอย่างสงสัยเหมือนทำเรื่องประหลาด ‘ไม่เป็นอะไร แต่ร้องโวยวายว่าเห็นผี กลัวจนไม่ได้หลับได้นอนนี่ล่ะ แกเป็นอะไร’ มะลิถามเริ่มมีอารมณ์ เพราะแมวทำเหมือนทุกคนพูดโกหกใส่ความ แมวยิ่งทำหน้าแปล

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD