“ท่านแม่! กลับมาแล้ว”
เฉ่าเหมยวิ่งเข้ามากระโดดกอดหวงสือหลิว “ท่านแม่ไปไหน เฉ่าเหมยคิดถึง”
หวงสือหลิวยิ้มพลางลูบศีรษะเด็กหญิง “ไว้อาทิตย์หน้าแม่จะบอกนะ เหมยเหม่ยจะต้องดีใจแน่”
ถานเทียนสวี่ที่กำลังนั่งแกะเปลือกเกาลัดเงยหน้าขึ้นมอง “อาทิตย์หน้า? หมายความว่าเจ้าจะออกไปอีกหรือ”
“อืม คงต้องรบกวนเจ้าช่วยอยู่กับเฉ่าเหมย...”
“เหตุใดถึงเป็นความลับนัก ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลัง”
“หยุด!” หวงสือหลิวยกมือขึ้นห้าม “เจ้าอย่าคิดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับข้าเชียว มิเช่นนั้นข้าจะไล่เจ้าออกไปนอนนอกเรือน”
ถานเทียนสวี่นิ่งอึ้ง แต่แล้วกลับอมยิ้มน้อยๆ แล้วก้มลงแกะเปลือกเกาลัดต่อ
หวงสือหลิวอยากจะให้สองพ่อลูกแปลกใจ ฉะนั้นนางจึงอยากเก็บเรื่องชุดคลุมสั่งตัดเป็นความลับไว้ก่อน หวังว่าพวกเขาจะไม่เรียกหาชุดคลุมกันหนาวไปสักระยะ
“ถานเทียนสวี่ ข้าเข้าไปได้ไหม” หวงสือหลิวเคาะประตูห้องหนังสือ ได้ยินเสียงตอบอนุญาตก็ค่อยผลักบานประตู
