EP.04 เผชิญหน้า
1993 Words
วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 4
เผชิญหน้า
สองวันต่อมา...
@มหาวิทยาลัย S
ลูกแพรเดินเข้ามายังใต้ถุนคณะด้วยชุดนักศึกษาเสื้อพอดีตัวพร้อมกระโปรงพีทยาวเหนือเข่าขึ้นมาเล็กน้อยและรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่โปรดแค่ทว่านานๆ เธอกลับใส่ที ตลอดสองวันที่ผ่านมาเธอได้แต่นอนซมอยู่ในหอพักดีที่ไม่ทีเรียนในวิชาที่สำคัญมากนักจึงฝากฝังให้เพื่อนเช็คชื่อแทน
"ไงจ๊ะแม่สาวฮอตนี่หายดีแล้วเหรอถึงมาเรียน" เสียงกระแนะกระแหนของลูกแก้วดังขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักเดินเข้ามา
"หน้าแกดูสดชื่นขึ้นนะทำใจได้แล้วสิ" หยาดฟ้าที่นั่งอยู่ก็เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าของลูกแพรที่ดูสดใสขึ้นราวกับคนที่ไม่ได้อกหักมา
"ตอนนี้ก็ยอมรับว่ายังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์นะแต่จะให้ฉันมัวนั่งเศร้าหมกมุ่นคิดอยู่แต่กับผู้ชายที่ทรยศฉันแบบนั้นไปทำไม" สำหรับเธอแล้วไม่ว่าจะรักมากขนาดไหนแต่ถ้าหากอีกฝ่ายทรยศเธอโดยการมีผู้หญิงคนอื่นสำหรับเธอแล้วไม่มีคำว่าให้อภัยไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม เพราะคำว่านอกใจไม่มีคำว่าผิดพลาด
"เลิศมากค่ะเพื่อนฉัน มันต้องแบบนี้สิถึงจะสมกับเป็นลูกแพรสาวฮอตผู้ครองใจชาย คราวนี้แกเตรียมตัวได้เลยผู้ตามติดตรึมแน่แก" ลูกแก้วเข้าไปกอดคอเพื่อนรักอย่างอารมณ์ดีเพราะเมื่อนึกถึงตอนเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ ในตอนนั้นลูกแพรถือว่าเป็นสาวฮอตในคณะฯที่ใครหลายคนก็รู้จักโดยเฉพาะเหล่าชายหนุ่มทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่ที่แวะเวียนกันเจ้ามาจีบแต่ทว่าเพื่อนเธอกลับใจแข็งไม่ยอมเปิดใจง่ายๆ จนหลายคนต่างท้อใจล่าถอยไปจะมีก็แต่ติณณ์ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ตามตื้อเอาใจจนพิชิตใจของลูกแพรได้แต่กลับไม่รักษาสิ่งสำคัญนี้ไว้ได้
"แกก็พูดเกินไปนะใครเขาจะมาตามจีบฉันเพิ่งอกหักมานะ"
"หึหึ แกคอยดูเถอะใช่ไหมยัยหยาด" ลลูกแก้วหันไปถามความเห็นจากหยาดฟ้าที่นั่งเงียบอยู่เจ้าตัวได้เพียงแค่ส่งยิ้มพยักหน้าแต่กลับไม่ได้เอ่ยใดๆ ออกมา
"แล้วแกเคลียร์กับพี่ติณณ์แล้วเหรอ?" คำถามของหยาดฟ้าทำให้ลูกแพรนิ่งไปเพราะตั้งแต่วันนั้นที่เธอบอกเลิกเขาไปเขาก็พยายามติดต่อทั้งโทรหาส่งข้อความหรือแม้กระทั่งมาหาที่ห้องแต่เธอเลือกที่จะไม่เผชิญหน้ากับเขาเพราะยังไม่พร้อมและจิตใจยังไม่เข็มแข็งพอ
"ยังหรอก ตอนนั้นฉันยังไม่พร้อม"
"งั้นเหรอ?" หยาดฟ้าพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะพูดคุยเล่นกันสักพักแล้วพากันเข้าเรียน
"แหมไอ้คุณชายหมอกไม่เสด็จมามาตอนเที่ยงเลยล่ะครับถ้ามึงจะมาสายขนาดนี้" เสียงกระแนะกระแหนของศิวาไม่ได้ทำให้ร่างสูงที่เดินเข้ามาสนใจแต่อย่างใด
"เสือกจริงนะมึง"
"ไอ้เวร ปากร้ายจริงนะครับมึง"
"แล้วไงวะวันเห็นลูกน้องกูบอกว่ามึงกลับเช้านี่ลากสาวเข้าห้องเชือดอีกแล้วเหรอมึง" ไคเอ่ยถามถึงเหตุการณ์วันก่อนที่หมอกหายไปอย่างไม่บอกกล่าวที่แท้ก็ลากผู้หญิงเข้าห้องเชือดซึ่งเป็นห้องประจำอยู่ทางชั้นบนของคลับ
"มึงก็ถามเหมือนไม่รู้จักนิสัยมันเลยนะไอ้ไค" เสียงของภูผาหนุ่มสุดเย็นชาเจ้าของฉายาเจ้าชายน้ำแข็งเอ่ยขึ้นซึ่งทุกคนก็พร้อมใจกันร้องหึออกมาก็อย่างว่าเป็นเพื่อนกันย่อมศีลเสมอกันถึงจะคบกันได้
"แล้วมึงมองอะไรวะไอ้หมอก" ศิวาเอ่ยออกมาเมื่อเห็นสายตาของหมอกที่มองไปทางใต้ถุนคณะนิเทศศาสตร์ที่อยู่ห่างไปเล็กน้อยเพราะในตอนนี้เขาอยู่ในเขตของคณะนิเทศศาสตร์เพราะทางคณะวิศวกรรมศาสตร์ได้ติดต่อขอใช้พื้นที่ในการจัดกิจกรรมสร้างสัมพันธ์ของรุ่นพี่น้องต่างคณะ
"นั่นมันกลุ่มน้องลูกแพรคนสวยนี่หว่า" เสียงของศิวาทำให้หมอกหันหน้ามองเพื่อนทันที
"มึงรู้จัก?"
"แหมระดับกูก็ต้องรู้จักสิวะสาวฮอตของคณะนิเทศน์ขนาดนั้นนี่ได้ข่าวว่าเพิ่งเลิกกับแฟนมาด้วยนะ" การที่ศิวาจะรู้จักลูกแพรไม่ได้ทำให้เพื่อนในกลุ่มนั้นแปลกใจเพราะฉายาเจ้าชู้คาสโนว่าของเพื่อนรักนั้นเป็นที่เลื่องลือ
"แฟน...ไอ้ติณณ์?" เสียงของเหนือหนุ่มฮอตแระจำกลุ่มที่ได้รับฉายาจากสาวๆ ว่าหนุ่มฮอตเนิร์ดแต่ถ้าหากรู้จักนิสัยที่แท้จริงแล้วจะรู้ว่าเขาฮอต(ไม่)เนิร์ด
"เออศัตรูตัวฉกาจของมึงนั่นแหละ" ศิวาเอ่ยออกมาพร้อมมองหน้าหมอกซึ่งเขาเองก็นิ่งไปราวกับขบคิดอะไรในใจก่อนจะหันมองหญิงสาวคนเดิมพลางยกยิ้มมุมปาก
"หึ น่าสนุก"
ทางด้านลูกแพรที่เรียนเสร็จครั้นเดินลงมาจากตึกก็เห็นกลุ่มของเหล่านักศึกษาวิศวกรรมศาตร์ซึ่งส่วนมากจะเป็นผู้ขายเสียส่วนใหญ่กำลังวิ่งวุ่นจัดสถานที่อะไรบางอย่างอยู่ในเขตของคณะที่เธอศึกษาอยู่
"นี่นักศึกษาคณะวิศวฯเขามาทำอะไรกันที่นี่อะ" เพราะเธอขาดเรียนไปสามวันทำให้ไม่รู้ข่าวคราวอะไรเลยเพราะห่างหายจากข่าวโซเชียล
"อ๋อ พอดีทางคณะวิศวฯขอใช้สถานที่ในการจัดงานสร้างสัมพันธ์พี่น้องต่างคณะน่ะ ทางวิศวฯได้รับผิดชอบงานนี้พวกเราเลยไม่ต้องเหนื่อย"
"อ๋อ" ลูกแพรพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าใจซึ่งกิจกรรมนี้เพอ่งได้รับการอนุมัติให้จัดขึ้นเพื่อนสร้างสัมพันธ์ของพี่น้องต่างคณะจากเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทกันที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง
ลูกแพรหย่อนสะโพกลงบนโต๊ะหินอ่อนที่เดิมก่อนที่สายตาจะเผลอมองไปสบเข้ากับสายตาคมของหนุ่มวิศวกรรมศาสตร์แต่ทว่าสายตาของเขามันทำให้เธอชะงักไปก่อนจะรีบหันหน้าหนีในขณะที่หัวใจเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกมา
"เป็นอะไรของแกลุกลี้ลุกลนแปลกๆ นะ" ลูกแก้วหรี่ตามองเพื่อนรักอย่างจับผิดในท่าทางแปลกๆ ราวกับตื่นตกใจอะไรบางอย่างของลูกแพรจนเธอต้องหันมองไปทางที่ลูกแพรเพิ่งหันกลับมา
"เอ๊ะ...นั่นกลุ่มพี่หมอกหนิกลุ่มหนุ่มฮอตเลยนะนั่นหรือว่าแกเผลอไปอ่อยใครในกลุ่มนั้นไว้เหรอยัยแพร"
"บะ...บ้าเหรอ ฉันแค่มองอะไรนิดหน่อยแกอย่ามาจับผิดฉันนะฉันจะไปรู้จักพวกเขาได้ยังไง" ลูกแพรว่าเสียงตะกุกตะกักแม้จะพยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติที่สุดแล้วก็ตามเพราะเธอจับเขาได้ผู้ชายในวันนั้นที่เธอมีสัมพันธ์ด้วยถึงแม้จะไม่ชัดเจนแต่มันมีบางอย่างที่ทำให้เธอมัานใจว่าใช่เขา
"เหรอ? อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกไปโปรยเสน่ห์ใส่ใครไว้อะ แต่พวกพี่เขาเจ้าชู้มากอะคงดับฝันพวกเราแล้วแหละ" ลูกแก้วเอ่ยออกมาอย่างเสียดายในประโยคสุดท้ายเพราะรู้จักชื่อเสียงของกลุ่มวิศวฯสุดฮอตดีรวมทั้งฉายาของแต่ละคนที่เป็นเสือตัวพ่อซึ่งผู้หญิงแต่ละคนตัวท็อปด้วยกันทั้งนั้น
"แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้เอาไม่เลือก"
"แพร...พี่อยากคุยเรื่องของเรา" เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นทางด้านหลังทำให้ลูกแพรนิ่งไปก่อนที่ติณณ์จะเดินเข้ามาตรงหน้าพลางส่งสายตาแกมอ้อนวอน
"เรื่องของเรา? หึ พี่คงใช้คำผิดแล้วล่ะค่ะเพราะคำว่าเรื่องของเรามันจบไปตั้งแต่วันที่แพรบอกเลิกพี่แล้ว" ลูกแพรเอ่ยออกมาเสียงเย้ยหยันราวกับไม่เป็นอะไรทั้งที่ในใจเจ็บแปล๊บในยามที่เห็นใบหน้าของรุ่นพี่อดีตคนรักคบกันมาก็นานจะให้เธเตัดใจลืมง่ายๆ มันคงเป็นไปไม่ได้
"พี่ขอนะแพร พี่อยากอธิบาย"
"ฉันว่าพี่ควรกลับไปแล้วเลิกมายุ่งกับยัยแพรตะดีกว่าเพราะการที่พี่นอกใจยัยแพรมันก็เป็นการทำร้ายเพื่อนฉันเกินพอแล้ว" ลูกแก้วมองรุ่นพี่หนุ่มอดีตคนรักของเพื่อนรักด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวังเพราะที่ผ่านมาติณณ์นั้นก็เป็นคนดีอบอุ่นอ่อนโยนแต่ไม่คิดเลยว่าลับหลังจะทำกับเพื่อนของเธอขนาดนี้
"มันไม่ใช่เรื่องของเธอ" ติณณ์เอ่ยออกมาเสียงนิ่งสายตาคมจ้องมองลูกแก้วอย่างดุดันต่างจากแต่ก่อนอย่างสิ้นเชิง
"นี่พี่..."
"เอาเถอะลูกแก้วถ้าเขาอยากคุยฉันก็จะคุย" ลูกแพรพูดจบก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินนำออกไปทำให้ติณณ์รีบเดินตามไปทันทีโดยมีสายตาของลูกแก้วและหยาดฟ้ามองตามไป
"หึ้ย! ฉันเพิ่งจะเห็นธาตุแท้ของเขาก็วันนี้ขออย่าให้ยัยแพรใจอ่อนให้อภัยเลยเถอะ" ลูกแก้วเอ่ยออกมาอย่างโกรธแทนเพื่อนไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนเธอได้แต่ภาวนาให้ลูกแพรไม่ใจอ่อนให้ก็พอ
"เอาน่า ยัยแพรคงไม่โง่กลับไปหรอก" หยาดฟ้ายกมือตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ เพื่อให้ใจเย็นขึ้นแล้วเธอก็คิดว่าถ้าหากติณณ์ขอลูกแพรคืนดีลูกแพรคงไม่มีทางตอบตกลงเป็นแน่ เธอรู้จักนิสัยเพื่อนดี
"พี่มีอะไรจะคุยก็รีบพูดมาเถอะค่ะแพรไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น"
"แพร...พี่ขอโทษกับเรื่องวันนั้นแต่พี่..."
"พี่จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ...พี่จอโทษที่ทำลงไป แบบนี้เหรอคะ?"
"หึ แพรเคยบอกพี่ตลอดว่าไม่ว่าเรื่องอะไรแพรสามารถให้อภัยพี่ได้แต่เรื่องนี้แพรทำไม่ได้จริงๆ"
"แพร...ไม่รักพี่แล้วเหรอ" ติณณ์เอ่ยเสียงเบาอย่างเจ็บปวดที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเขาไม่รักลูกแพรถ้าหากวันนั้นเขาไม่กินจนเมาเรื่องแบบนี้มันคงไม่เกิดขึ้น
"รักสิคะ...แพรรักพี่มาก แต่แพรต้องถามพี่มากกว่าว่าพี่เคยรักแพรบ้างไหม? เคยคิดถึงแพรบ้างไหมที่ทรยศความไว้ใจของแพร ฮึกก!" ลูกแพรก้มหน้าสะอื้นอย่างสุดจะกลั้นหยาดน้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเสียใจที่ผ่านมาเธอยอมเปิดใจให้เขาไว้ใจเขามากที่สุดแต่เขากลับตอบแทนความรักของเธอด้วยการทรยศหักหลัง
"พี่ขอโทษ..." ติณณ์เองก็เจ็บปวดไม่แพ้กันเขาไม่สามารถคนเห็นที่รักเสียน้ำตาได้แต่เขากลับทำมัน ร่างสูงดึงร่างเล็กเข้ามากอดอย่างปลอบประโลมโดยที่ลูกแพรเองก็ไม่ได้ดีดดิ้นขัดขืนแต่อย่างใดความเสียใจถูกส่งผ่านอ้อมกอดที่เคยอบอุ่นในยามที่เธอรู้สึกเศร้าท้อแท้หรือเสียใจในเรื่องใดๆ ก็จะมีเขาที่คอยปลอบใจ
"จะทำอะไรก็ควรเกรงใจเทวดาฟ้าดินกันบ้างนะ ถ้าจะแสดงความรักกันก็ควรไปเปิดห้องซะมันทุเรศสายตา" ประโยคที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ชายหญิงที่ยืนกอดกันค่อยๆ ผละออกทันที
"ไอ้หมอก"
---------
ไรท์แต่งสดในแต่ละวันอาจช้าหน่อยหรือมีคำผิดต้องขอภัยด้วยนะคะ หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนคอมเมนต์ติชมกันได้น้าไรท์มือใหม่ค่ะ
- Writer
