และแล้วเขาก็ไปอีกครั้ง แต่จะกี่ครั้งนับจากนี้มันเกี่ยวอะไรกับเธอ ลำธารรับของขวัญจากหัสวีร์อย่างเต็มใจเพราะลึกๆ แล้วเธอไม่กล้ารับไมตรีจากภัททกิจ อย่างเดียวที่เธอรู้สึกต่อภัททกิจก็คือเธอต้องการใครสักคนมาทำให้เธอลืมหัสวีร์ ไม่ได้ลืมมิตรภาพแต่ลืมความรักฉันท์ชู้สาวที่เธอมีให้กับเขา
ก็อกก็อก ลำธารยิ้มทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร “รถติดนะ” ภัทเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ลำธารที่เรียนจบแล้ว เธอกลับไปอยู่กับแม่อาทิตย์หนึ่งก่อนที่จะมาเริ่มงานเป็นพนักงานที่นี่อย่างสมบูรณ์ การใช้ชีวิตที่ควรจะเป็นของเธอช่างราบรื่นดีมาก หลายเดือนแล้วที่พี่หัสจากไป แน่นอนว่าการจากไปครั้งนี้เธอหาได้ทำตามคำสั่งก่อนไปของเขา ‘รอพี่นะ’ เขาจะมาหาเธออีกมั้ยนั้นเธอไม่คาดหวังกับเรื่องนี้อีกแล้ว นั่นก็เพราะว่าเธอไม่อยากตกนรก เธอสารภาพกับแม่ไปแล้ว เพราะมีเพียงคำแม่เท่านั้นที่จะทำให้เธอมีกำลังใจยิ้มให้กับคนอื่นได้อย่างไม่ผิด
“พี่ธาราเป็นห่วงมากที
