บทที่ 17 NO CHILDREN [3.5]

996 Words

“ลำธารดื่มน้ำหน่อย” หัสวีร์พยุงศีรษะเธอขึ้นมา แต่หญิงสาวเอาแต่หนีหน้าพลิกตัวหนีเขา “อย่าดื้อ” ควับ! คราวนี้หัสวีร์ล็อคตัวเธอไว้โดยใช้เข่าคร่อมร่างเธอไว้ เมื่อร่างกายเธอนิ่งแล้ว เขาก็บีบคางเธอยัดปลายหลอดเข้าไปในปาก “ดูดสิ” ยายเด็กนี้ดื้อจริงๆ อื้ม “พี่ภัท” ลำธารใช้แรงเต็มที่สะบัดหน้าหนี “พี่ภัท พี่ภัท!” เสียงเย็นยะเยือกล้อเลียนคำที่เขาอดทนแล้วอดทนเล่า ผลั่ก! หัสวีร์โยนขวดน้ำในมือทิ้งไป น้ำกระเซ็นไหลหกเลอะเทอะพื้นห้องเขาก็ไม่สนใจ แววตาเปลี่ยนเป็นร้อนแรงไม่ผละไปจากใบหน้าสวยเลยสักนิด แค่หกเดือนเท่านั้นที่เขาละสายตาจากเธอ ขับเน้นความสวยงามบนใบหน้านี้คมชัดยิ่งขึ้นและกระตุ้นเย้าแหย่ให้เขาไม่พอใจได้ง่ายดายเช่นกัน “พี่หัส” ชายหนุ่มโน้มลงไปตัวกระซิบแผ่วเบาที่ริมใบหู ครั้งเดียวไม่มีเสียงตอบกลับจากเธอ ลำธารไม่ได้หลับไปเพราะหัวคิ้วเธอขมวดมุ่นเข้าหากันทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ และช่วงเวลาสำคัญที่ไม่รู

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD