บทที่ 5 ผู้จัดการคนใหม่ ของไร่
1678 Words
" นี่นายจะมากไปแล้วนะนายมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉัน " พูดจบเธอก็รูดลงเช่นเดิมต่ำลงกว่าเดิมหน่อยนึง
" จะดึงขึ้นมั๊ย "
" ไม่ดึง "
" ได้อยากลองดี " แล้วพจน์ดึงหน้าเธอเข้ามาเพื่อประกบจูบปากสอดแทรกลิ้นเข้าไป แต่เธอขัดขืนพจน์จึงรูดซิปลงมาอีกแล้วบีบเคล้นหน้าอกของเธออย่างแรงจนเธออ้าปากออก พจน์จึงสอดแทรกลิ้นเข้าไปแล้วกวัดพันเกี่ยวอย่างดูดดื่ม
มือก็บีบขยำหน้าอกจนเธอเริ่มเคลิบเคลิ้ม ขาแข้งอ่อนแรง จนพจน์ต้องรับตัวเธอไว้แล้วปล่อยจูบออก
" ถ้ายังไม่รูดขึ้นผมจะทำมากกว่านี้แน่ " พิ้งกี้รีบรูดขึ้นด้วยความเร็วแสงเพราะรู้ว่าเขาทำจริงแน่
" ดี " จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปโรงอาหารด้วยกัน
เหตุการณ์ทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่งลูกปัดนั่นเองวันนี้เธอมาหาพจน์เหมือนอย่างเคย
เธอนำอาหารมาเพื่อจะให้พจน์กินตอนกลางวันนี่เธอไม่มาแค่วันเดียวมีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ มาอยู่ในไร่ซะแล้วแถมพจน์ยังดูแคร์นังนั่นอีก
" แกเป็นใคร " ลูกปัดกำหมัดแน่นเธอพยายามมาสามปี แม้แต่มือเขาเธอเขายังไม่เคยได้จับ
" แล้วนังผู้หญิงคนนี้มันเป็นใครพจน์ถึงได้จูบกับมันถึงพริกถึงขิงขนาดนั้นไม่ว่าแกเป็นใครก็ตามฉันไม่มีวันยอมให้บ่อเงินบ่อทองของฉันหลุดมือไปง่ายๆแน่ไม่มีวันกรี๊ดดด "
เมื่อทั้งคู่ถึงโรงอาหารที่ตอนนี้ คนงานมาเกือบครบแล้ว
"เอาล่ะทุกคนฟังทางนี้หน่อย " คุณกานดาถือโทรโข่งประกาศเสียงดังฟังชัดจนทุกคนหยุดความเคลื่อนไหว
" ฉันมีเรื่องอยากจะแจ้งฉันจะแนะนำทุกคน ให้รู้จักกับผู้จัดการคนใหม่เธอชื่อพิ้งกี้จะมาเป็นผู้ช่วยของฉันมีอะไรก็แนะนำเธอได้ หรือสงสัยเรื่องใดปรึกษาได้เช่นกัน "
พนักงานชายคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า
" แล้วปัญหาหัวใจรับปรึกษามั๊ยครับ "
จากนั้นก็มีเสียงพนักงานโห่ร้องดังลั่นเพราะรู้ดีว่าคนถามมันเป็นใคร ชื่อเสียงมันลือกระฉ่อน
มันเป็นหัวหน้าคนงานฝ่ายช่าง มันชอบทำตัวกร่างไปทั่ว หลีสาวจนจะหมดโรงงานแล้ว แต่มันทำงานดี มันชื่อไอ้บิ๊กมีสมุนสองตัวเคียงข้างชื่อไอ้สันกับไอ้ขวาน อืมแค่ชื่อก็นะ
แถมไอ้บิ๊กมันยังไม่ค่อยเคารพพจน์ด้วย แต่มันก็เกรงใจคุณกานดาเยอะพอสมควรมันกร่างเพราะพ่อของมันเป็นพนักงานเก่ารุ่นเก๋า เป็นหัวหน้าคุมเครื่องจักรทั้งหมดชื่อเบิ้ม
ตอนนี้ก็ทำอยู่ในโรงงาน ดูเครื่องจักรใหญ่ๆ แต่พ่อมันไม่ได้ เลวอะไรลูกมันชอบก่างเฉยๆ โชว์ว่าแบบทำไมพ่อกูใหญ่ กูไม่กลัวใครโว้ย ประมาณนั้น"
" ฉันมีเรื่องมาแจ้งแค่นี้แหละกินข้าวกันต่อเถอะ " แล้วเสียงคนงานก็เงียบไปเป็นเสียงพูดคุยกันปกติ
ทางด้านไอ้บิ๊ก
"ถูกใจกูฉิบหายเลยว่ะแม่งโครตสวยเห็นแล้วของกูเกือบขึ้นเลยสวยแบบลืมไม่ลงคืนนี้ต้องออกไปปลดปล่อยแล้วล่ะกูว่า "
" อืมเห็นด้วยผมสองคนก็ไม่ได้ปลดปล่อยมานานแล้ว "
" ไอ้สันขวาน "
" ลูกพี่อย่าเรียกรวมชื่อได้ป่ะวะมันดูแปลกยังไงไม่รู้ว่ะ"
" ก็มึงเสือกชื่อนี้เองมึงคิดว่าไงแม่ผู้จัดการคนใหม่ "
" เอาตรงๆนะพี่ แม่งโครชอบ "
"คิดแล้วแบบอยากเลียให้ทั้งคืนเลยว่ะ " ไอ้สันพูด
" อืมกูอยากจะสอดใส่ตอนนี้เลย " ไอ้ขวานบอก
" พวกมึงสองตัวเข้าขากันดีนะ ไอ้สันขวาน"
" นี่ลูกพี่หลอกด่าพวกผม "
"กูไม่ได้หลอกกูด่าจริงไอ้ฉิบหาย "
ทุกคนนึกภาพออกป่ะไอ้บิ๊กมันดูเลวๆเถื่อนๆ หน้าโหดสักลายทั้งตัวมันกินข้าวเสร็จมันนั่งกระดิกขาอยู่แล้วก็คาบไม่จิ้มฟันอ่ะแล้วมันก็มองคุณพิ้งกี้ตาไม่กระพริบเลย
กลับมาทางด้านพจน์
"ลูกพี่ดูไอ้บิ๊กมันมองคุณพิ้งกี้ตาไม่กระพริบเลยว่ะ " ปักเป้าพูด
"อืมกูเห็นละ "
" แล้วเอาไงต่อล่ะคร้าบ "
" คอยจับตาดูมันไว้ดีๆ หาคนงานเฝ้ามันไว้แล้วมาคอยรายงานกูว่ามันไปไหนมาบ้าง เวลาวันหยุดกูคงต้องหาคนไปเฝ้าบ้านใหญ่หน่อยเพราะดูแล้วมันไม่เลิกยุ่งง่ายๆแน่ "
" อืมผมก็ว่างั้นคุณพิ้งกี้สวยซะขนาดนั้น " กลับมาทางด้านสองสาวเมื่อทานข้าวเสร็จ คุณกานดาพูดขึ้นว่า
"พจน์เดี๋ยวพาคุณพิ้งกี้ไปช่วยตัดองุ่นด้วยนะ แล้วอธิบายให้เธอฟังด้วยว่าต้องดูสีองุ่นยังไงฝากด้วยงั้นฉันไปล่ะ " กานดาพูดเสร็จก็เดินออกไปพิ้งกี้นั่งหน้ามุ่ยเพราะไม่อยากไปกับเขา
" เป็นไรครับคุณผู้จัดการ "
" ฉันเบื่อขี้หน้านาย "
" คุณจะเบื่อผมได้ยังไงล่ะครับในเมื่อต้องเจอกันทุกวันไปและกลับพร้อมผมเพราะเราอยู่บ้านเดียวกัน "
" ฉันยังไม่ได้จัดการนายเลยนะที่พาฉันมาทางลูกรังเมื่อตอนเช้าน่ะ"
" ใจเย็นๆครับคุณพิ้งกี้คนสวยผมมีเวลาให้คุณจัดการผมทั้งคืน "
" ไอ้บ้านายมันไอ้โรคจิต..คอยดูนะถ้าคุณป้ากัลยามาเมื่อไหร่ฉันฟ้องแน่ " พจน์ยิ้มมุมปากอย่าชอบใจในความขี้โมโหนั้น
" ผมจะรอนะครับคุณผู้จัดการ "
จากนั้นเขาก็พาเธอไปที้ไร่องุ่นตามคำสั่งของผู้เป็นป้าเมื่อเดินมาถึงเขาพาเธอมาดูองุ่นที่เขาตัดและอธิบายว่าสีแบบไหนควรตัด
" อ่ะงั้นคุณลองตัดดูบ้างผมอธิบายมาเยอะแล้ว "
" จะดีหรอฉันพึ่งเข้ามาวันแรกเดี๋ยวตัดผิดก็เสียของหมด "
"เอาน่าเดี๋ยวผมรับผิดชอบเอง "
" เอาจริงใช่ป่ะ "
" ก็เอาจริงซิครับเมื่อเช้าก็ยังเอาอยู่เลยอ่ะลืมแล้ว "
" นี่นาย " เธอเรียกเสียงดัง
" ว่าไงครับคุณผู้จัดการคนสวย "
" ทะลึ่งนายมันไอ้โรคจิต "
" ถ้าคุณด่าอีกผมจูบนะ "
ปักเป้ากับลูกกบนั่งฟังเงียบๆแล้วอมยิ้ม
" เป้ากูก็ว่าเริ่มมีเค้าเหมือนที่คุณกานดาบอกแล้วว่ะ "
"นั่นดิลูกพี่เราจะมีเมียแล้วโว้ยอืมหรือมีไปแล้วว๊ะ "
" นั่นดิ " ทั้งสองหนุ่มหันมามองหน้ากันแล้วอมยิ้ม
" นั่นแหละคุณตัดตรงนั้นแหละ " เธอก็ตัดตรงที่เขาชี้
" เอาให้ผมดูหน่อยอืมใช้ได้เลยแก่กำลังดี
จังหวะที่พิ้งกี้เงยหน้าขึ้นมาทั้งสองสบตากันพอดี พิ้งกี้ใจเต้นแรงดังกองชุด พจน์ก็เช่นกัน
" อะเออฉันว่าเรารีบตัดเถอะเดี๋ยวมันจะไม่เสร็จ "
พูดจบก็หันกลับไปนั่งลูกกบกับปักเป้าที่เห็นเหตุการณ์นั้นเห็นได้ชัดว่าทั้งสองเริ่มสปาร์คกันแล้วมองหน้ากันแล้วยกยิ้มมุมปาก"
" ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน"
" ให้ผมไปด้วยไหม "
"นายจะไปทำไมเล่า "
" ไปเฝ้าคุณไงเดี๋ยวคุณหนี "
"ฉันรับผิดชอบต่อหน้าที่ย่ะห้องน้ำอยู่ท้ายไร่นี่เองทำยังกับอยู่ไกล "
เมื่อเธอเดินมาถึงเธอก็ตรงเข้าไปเพื่อทำธุระ เสร็จแล้ว ก็เดินกลับเข้าไร่ไปตัดองุ่นต่อสักพักพจน์เดินเข้ามาหาเธอ
" นายไปตัดไกลๆ สิมาเบียดฉันทำไมเล่าที่ตั้งกว้าง "
" สงสัยผมขาดความอบอุ่นมั้งครับ "
" นายก็ไปหาแม่นายสิฉันไม่ใช่แม่นายสักหน่อย "
" ในอนาคตอันไกล้อาจจะได้เป็นแม่ทูนหัวก็ได้ครับ "
" ชิอย่ามาชีกอกับฉันฉันไม่หลงกลนายหรอกงั้นเรามาเล่นเกมกันมะใครรักก่อนแพ้ "
" ผมชนะเห็นๆ คุณต้องแพ้ผมแน่ๆ "
" มั่นใจนะยะผมไม่อยากเล่นครับผมยอมแพ้เลยตอนนี้ได้ไหมผมอยากให้คุณชนะ "
" นายชอบพูดเอาใจผู้หญิงแบบนี้หรอ"
" ผมไม่เคยครับมีแค่คุณคนเดียวที่ผมอยากพูดด้วย "
" ฉันไม่เชื่อหรอกย่ะ "
ระหว่างนั้นเองก็มีเสียงแหลมๆ ดังมาแต่ไกล
"พี่พจน์ขาวันนี้ปัดเหงาจังเลยค่ะคุณแม่ไม่อยู่ปัดขอมานั่งเล่นที่ไร่ของพี่นะคะ "
พิ้งกี้เห็นดังนั้นก็ทำปากเบะเดินตรงไปหาปักเป้าแล้วพูดว่า
" พี่เป้าขาพาพิ้งไปที่อื่นได้ไหมคะพิ้งคลื่นไส้ค่ะ " จากนั้นทั้งสองก็เดินออกไปพจน์มองปักเป้าด้วยความขุ่นเคืองเพราแม่คุณหนูไฮโซของเขาเดินควงแขนไอ้ปักเป้าไปต่อหน้าต่อตา เจ็บใจโว้ยยยพิ้งกี้เดินขึ้นมาบนออฟฟิศ ก็เจอคุณกานดา
" อ้าวหนูพิ้งกี้ทำไมกลับมาไวจังลูก "
" อากาศเป็นพิษกระทันหันค่ะคุณป้าแม่ลูกปัดอะไรนั่นเดินมาเรียกพี่พจน์ขาปัดเหงาจังเลยค่ะวันนี้ปัดขอมานั่งเล่นที่ไร่นะคะ " พิ้งกี้พูดและทำท่าทางเลียนแบบลูกปัดให้กานดาฟังกานดาก็หัวเราะชอบใจ เพราะลูกปัดชอบทำแบบนั้นจริงๆ
"เธอตามตื๊อเจ้าพจน์มาสามปีแล้วลูกแต่ตาพจน์ไม่เล่นด้วย "
" หล่อตายล่ะค่ะ พ่อคนงานของคุณป้าทำเป็นเล่นตัว " พูดจบก็ทำหน้ายู่อย่างน่ารักคุณกานดาได้แต่ส่ายหัวให้กับหลานสาวตัวแสบช่างพูดช่างจา
บอกแล้วถ้าสนิทด้วยเธอก็จะน่ารักแบบนี้แหละ แล้วถ้าใครได้สัมผัสตัวตนของพิ้งกี้ต้องหลงรักกันทุกคน ไม่เว้นแม้แต่เจ้าพจน์เป็นแน่...
- Writer
