ดวินกำลังคิดถึงตอนที่อาศัยช่วงที่เธอเผลอ ปาดครีมที่ขอบนอกของชามซ่อนไว้ด้านหลัง แล้วใช้อีกมือหนึ่งหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดครีมรอก่อนจะใช้ส่วนที่ไม่เปื้อนเช็ดที่ต้นคอขาว ลองมองให้ออกถึงอนาโตมี แต่กลับไม่สำเร็จ
...แค่เพียงเท่านี้เขาก็พอจะรู้แล้วว่าเขามองเธอแบบนั้นไม่ได้
เธอมีผลกับเขากว่าที่ตัวเองคิด...
สายตาคู่คมมองไปยังมือบางที่กำลังจัดแจงส่วนประกอบต่างๆ ให้เค้กก้อนนี้มีชีวิตชีวาพร้อมจะไปสร้างความสุขให้คนอื่นๆ และหนึ่งในนั้นคือตัวเขา
ฉันตัดเค้กเป็นชิ้นห่อด้วยกระดาษแล้วค่อยตกแต่งหน้าแบบจุกๆ
แบ่งเค้กออกมาสองชิ้นใส่กล่องกระดาษสกรีนโลโก้ร้านยื่นถุงกระดาษให้
“เสร็จแล้วค่ะ ขอโทษที่ให้คุณหมอรอนานนะคะ”
เขารับกล่องขนมไปแล้วตอบกลับว่า
“ไม่เลยครับ ผมเองก็ได้มาดูคุณทำขนมด้วย”
“ค่ะ ออ ส่วนผ้าเช็ดหน้า ซักเสร็จแล้วฉันเอาไปฝากไว้ให้ที่โรงพยาบาลนะคะ”
“ไม่รบกวนดีกว่าครับ ไว้ผมมารับเอง”
“งั้นวันนี
