“ถ้าคุณจิกลัวคนอื่นเข้าใจผิด งั้นมิก็คงไม่กล้าขอมาอยู่ด้วยหรอกค่ะ”
แค่ชอบผู้ชายสักคน อยากจะได้ อยากจะโดน อยากจะคบหาเขาอย่างเปิดเผยทำไมถึงยากอย่างนี้นะ
มิริณเหนื่อยจะอ่อย
อากาศร้อน หล่อนเผลอแสดงนิสัยไม่น่ารักเหวี่ยงใส่จิรัชโดยไม่รู้ตัว แทนการบ่นออกเสียง ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย อีกนิดเดียวก็จะแก้ผ้าอ่อยอยู่แล้ว ยังไม่ยอมหลวมตัวมาจิ๊จ๊ะกับหล่อน
ตั้งใจจะมาเล่นน้ำแต่แรกอยู่แล้ว มิริณเลิกสนใจเจ้าของบ้าน เริ่มต้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต นำไปส่งคืนให้ถึงมือเจ้าของเสื้อ และเจ้าของบ้าน สะบัดต้นคอแรง ให้ผมยาวให้ปลิวไปกับอากาศเค็มเหนียวจากลมทะเล มือจับที่บันไดทางลงพาเรือนร่างเย้ายวนใจเพศชายลงต่ำจมไปครึ่งตัว
ท่าลงควรจะสวยสะบัดให้ผู้ชายเสียดาย แล้วรู้ตัวสักทีว่าเขาน่ะ เล่นตัวจนน่าเบื่อ ทว่าถูกเบียดจากด้านหลังจนเรือนร่างของหล่อนนั้นจมลงครึ่งใบหน้า มิริณหมุนใบหน้าเหวี่ยงๆ นั้นกลับหลัง
