37-Ölmedi!

3124 Words

Aylarca dudakları arasından çıkmasını beklediğim o sihirli sözlerden sonra dudaklarımızın birleşmesiyle başlayan o büyülü an maalesef ki babamın sesiyle sona ermişti. Vücutlarımız hala aynı pozisyondayken olmaması gereken bir anın içindeydik. Gözlerim Barın’ın huzur veren yeşil gözlerindeydi. Onun gözlerinde korku yoktu. Cesaretli görünüyordu. Ben ise saf bir telaşla ona bakıyordum. “Barın beni neden öptün?” diye fısıldadım. Sitenin önünde öpmesi… Gerçekten kafayı yemişti. Şimdi babam buradaydı ve ona ne yapacağını gerçekten de bilmiyordum. “Şş, bundan sonra korkmak yok. Sakin ol! Ben halledeceğim! Ben sana ne dedim? Ben seni istiyorum!” Kafasına koymuştu. Babama yavaşça döndüğümde arabasından inmiş, öfkeyle bize bakıyordu. En kötüsü de yanında Mirza ve amca ve Demir amca vardı. Özel

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD