Rojin
Günden güne daha iyi oluyordum. Hatta yaram daha iyiydi. Artık rahatlıkla ayağa kalkıp yürüyebiliyordum. Zorlanmıyordum. Sadece merdivenleri inerken biraz zorlanıyordum. Onun haricinde çok iyiydim. Arada sızlaması harici bir şey yoktu.
Her gece Barın geliyordu. Hatta dün gece ona balkonun kapısını açmasam da orada öylece dikilip beni izlemişti. Ben de sırtımı dönüp uyuyor gibi durmuştum ama uyumamıştım. Bir daha arkamı döndüğümde yoktu. Gitmişti. Demek ki pes etmişti.
Esmira zaten sürekli fazla naz aşık usandırır diyordu. Kararında olmalısın diye beni uyarıyordu ama ne yapacağımı gayet iyi biliyordum. O yıllarca bana acı çektirdiğine göre şimdi çekecekti. Tamam, babam yüzünden olmuştu ama o da hemen vazgeçmişti. Vazgeçmesi ağrıma gitmişti. Üstelik benim ona aşkımı bile bile…
