Karan Alp
Minel söylediğimden sonra yüzüme bakarken onu neden her şeyin başladığı yere götüreceğimi sorguluyor gibiydi. Hem onu yalnız bırakmak istemiyordum hem de o odaya giren biri normalde çıkamazdı. Girişi vardı ama çıkışı yoktu. Ben ne zaman istersem o zaman çıkarlardı.
O gün ilk defa bir kadına izin vermiştim, o da Minel’di. Çünkü bilerek gelmediğini biliyordum. Ona bir teklif sunmuştum ve kabul etmemişti. Bunu tahmin ediyordum. Yüzünden bile belliydi ama o gece başka bir şey daha yaşandı. Tayfun denen şerefsiz kendi elleriyle Minel’i benim kucağıma atmıştı. Eğer o gece saldırmasaydı Minel’le belki de daha karşılaşmayacaktık.
Gözlerinin içine bakmaya devam ederken o ürkek bir ceylan gibi gözlerini kaçırdı. “Neden beni oraya götüreceksin?”
Güldüm. “Paşa gönlüm öyle istiyor. Sa
