วาปีรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากที่เธอได้รับการดูแลเป็นอย่างดีกว่าคิดเอาไว้มากมายนัก ตอนแรกนึกว่าจะถูกจับโยนไว้ข้างถนน ให้ตรอมใจตายอยู่ลำพังเสียอีก
บิดาและมารดาของการันต์ช่างนิสัยต่างกับเขาลิบลับ เขาไม่มีเลือดความเป็นคนอย่างพวกท่านเลยสักหยด ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เติบโตมาในครอบครัวแสนอบอุ่น จะทำเรื่องเลวๆ ได้โดยไม่นึกละอายใจแม้แต่น้อย
แต่การที่การุณและพิสมัยเอ็นดูช่วยเหลือนั้น ก็ใช่จะทำให้เธอปลอดภัยจากความชั่วร้ายไปได้ คนอย่างเขา... ไม่มีวันปล่อยให้เธออยู่อย่างสงบสุขภายใต้หลังคาเดียวกันแบบนี้ได้นานนักหรอก
แต่จะให้หนี... ตอนนี้ก็คงมืดแปดด้านเหมือนกัน หากตัวคนเดียวก็ไม่หนักหนาเท่าไหร่ นี่มีลูกเล็กอยู่ด้วย แถมคนคุ้มกันก็เข้มงวดเสียยิ่งกว่าตอนอยู่สิงคโปร์ ยุงสักตัวจะเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้องนี้ยังยาก แล้วเธอกับลูกจะต้องพบเจอชะตากรรมอย่างไรต่อไป
ยิ่งคิดหญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกเครียด เธอปวดหัว ปวดตา ล
