Bu sözlerden sonra Bora yere yığıldı. Miray' da yorgun düşmüştü. Söylediği söz kendine bile ağır geldi. O da yere bıraktı kendini. İkisi de ağlıyordu.
'Yalvarırım söyle artık.'
' Söyleyemem.'
' Neden?'
' Çünkü hatırlamak istemiyorum.'
Bora karşıdaki dolabı işaret etti.
' Şuradaki çekmecede para ve telefonum var. Taksi çağır. Artık özgürsün. '
Miray öylece hareketsiz duruyor ve sadece ağlıyordu.
' Ben götüremem. Benimle motora bineceğini sanmıyorum.'
' Keşke binebilsem Bora. Keşke motora binsek ben sana sıkı sarılsam bir uçuruma doğru sürsen motoru. Ama benim bir oğlum var. Onun için yaşamak zorundayım.'
' Sana hala acı veriyorum. '
' Vermiyorsun diyemem Bora. Bu kez değil. '
' Senin bir oğlun var Miray ama benim arkamda bırakmaktan korkacağım hiçbir şey yok, hiç kimse.'
' A
