Kinalampag ko ang gate ng malaking bahay ng mga Monetmayor pero wala nang tao dun. Abandonado na ang bahay at wala nang lamang mga gamit kaya mukhang nakalipat na nga sila sa ibang lugar. Nawalan ako ng lakas at nalugmok sa damuhan. Wala na... huli na ang lahat...
Nagdesisyon na lang akong umuwi. Habang naglalakad pauwi ay dinala ako ng mga paa ko pabalik ng cafeteria. Akala ko wala nang tao pero nagulat na lang ako na kahit alas diyes na ng gabi ay bukas pa rin yun.
Pagpasok ko ay nakita ko si Mia na nakaupo sa harap ng bintana at nakatingin sa labas.
"Kamusta ang lakad mo?" Walang kalatoy-latoy niyang tanong. Mukhang nakita niya ang pigura ko sa bintana kaya kahit hindi lumilingon ay alam niyang nandun ako.
"Hindi ko na sila naabutan." Malungkot kong saad.
Nagtaka ako ng wala man la
