พันธนาการรักสีชมพู

ถูกบังคับให้แต่งงาน

"พ่อขอให้ทั้งสองคนรู้จักคำว่าให้อภัยและมองหาแต่สิ่งดี ๆ ของกันและกัน ดูแลน้องด้วยนะเสือ ลุงฝากน้องด้วย" เสียงคุณปรัญช์สอนเรื่องการครองคู่และฝากฝังเสือให้ดูแลอิงฟ้า ลูกสาวสุดที่รักปานแก้วตาดวงใจของเขาที่มีอยู่เพียงแค่คนเดียว

                คุณพะเยาได้แค่เอ่ยเบา ๆ กับลูกชายคนโต เพราะมองเห็นสายตาของหนูอิงที่ส่งสายตาจ้องกระแทกมองมาที่เธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงไม่มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าสวย ๆ ให้เห็น คุณพะเยาแค่เอื้อมไปจับบีบมือของลูกชายเพื่อให้กำลังใจ เอ่ยสอนลูกชายตัวเองมากกว่าจะอวยพร

                "ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด สมบูรณ์ที่สุด อย่าใช้อารมณ์ในการตัดสินปัญหา ความรักและความเข้าใจจะทำให้เรื่องราวดี ๆ เกิดขึ้น หนักนิดเบาหน่อยอภัยให้กันนะลูก" เธอส่งยิ้มให้น้ำตาคลอ คุณปรัญช์ดึงมือภรรยาของเขาขึ้นมากุม สองคนก้มลงกราบแทบเท้าบุพการีตรงหน้า อิงฟ้าทำมันไปแบบเสียไม่ได้

                "ไป...เราสองคนก็ไปกันได้แล้ว ฤกษ์งามยามดีแล้ว หนุ่มสาวจะได้พักผ่อนกันด้วย เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว" เสียงคุณปรัญช์เอ่ยขึ้น คุณพะเยาช่วยประคองให้เขาลุกขึ้นยืน เพราะรู้ว่าท่านมีปัญหาสุขภาพที่รุมเร้าและยังไม่ได้บอกกล่าวลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านถึงอาการและโรคที่กำลังเป็นอยู่ เพราะกลัวว่าอิงฟ้าจะตั้งรับข่าวร้าย ๆ ไม่ได้

                เสือเดินออกมาส่งท่านทั้งสองและปิดประตูลงกลอนอย่างเบามือ เขาหันมาเห็นคุณหนูอิงฟ้าดึงพวงมาลัยออกจากคอ  ก่อนจะเหวี่ยงมันลงไปบนโต๊ะเครื่องแป้งแบบไม่ใส่ใจ พยายามเอื้อมมือปลดซิปชุดเจ้าสาวที่อยู่ทางด้านหลังเสือมองกิริยานั้น ก่อนจะเดินเข้าไปช่วย เอื้อมมือหนา ๆ ขยับเลื่อนซิปลงให้ อิงฟ้าเบี่ยงตัวออกมา สองมือกุมชุดที่เกาะอยู่ตรงหน้าอกเอาไว้แน่น ชุดเจ้าสาวเหมือนทำท่าจะหลุดลงไปกองยังพื้นเบื้องล่างเพราะไม่มีอะไรมายึดรั้งเอาไว้แล้ว

                "คุณก็ออกไปจากห้องนี้ได้แล้วนะ ถ้าหากว่าฉันออกจากห้องน้ำมา ฉันหวังว่าจะไม่เห็นคุณเสนอหน้าอยู่ตรงนี้นะ" เธอพ่นคำพูดที่เสียดแทงใจเขาออกมา โดยไม่หันมามองหน้าเขาสักนิดเดียว เสือมองตามหลังผู้หญิงที่เขาบอกตัวเองว่ารักมากมาย ผู้หญิงคนที่เขาอยากจะปกป้องเธอ แต่สิ่งที่เธอแสดงเหมือนเกลียดชังเขานักหนา ชายหนุ่มขบกรามแน่น ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ

                "เสือ ลุงฝากน้องนะลูก ไม่มีใครจะดูแลและยอมรับในตัวหนูอิงได้ รักน้องให้มาก ๆ นะลูก น้องไม่มีใครอีกแล้วนอกจากเสือ"  

            เขาพยักหน้าให้ก้มหัวน้อมรับคำสั่งของคุณปรัญช์พร้อมส่งสายตาให้เป็นคำมั่น ก่อนจะเอ่ยปากบอกกับคุณปรัญช์

            “ครับ ผมสัญญา ผมจะดูแลหนูอิงไปตลอดชีวิตของผม”    คำพูดของคุณปรัญช์ดังก้องอยู่ในโสตประสาทของเขา ตั้งแต่ตอนที่ภรรยาท่านคุณเอมอรได้เสียชีวิตไป อิงฟ้าก็เคว้งคว้างไร้ที่ยึดเหนี่ยว ภาระการดูแลอิงฟ้าจึงตกมาอยู่ที่เขา

                เสือเดินไปเปิดตู้เย็น ก่อนจะหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมาดื่ม กึ่งนั่งกึ่งนอนเหยียดตัวยาวไปบนโซฟา กระดกดื่มมันลงคออย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอนศีรษะไปด้านหลัง ยกมือคลึงขมับของตัวเองเบา ๆ ผ่อนลมหายใจและหลับตาลงไป เพราะความเหน็ดเหนื่อยติดต่อกันมาหลายวัน

                ผ่านไปนานเท่าไรก็ไม่รู้ เขาสะดุ้งตื่นขึ้น เมื่อรู้สึกเย็นวาบชาไปทั้งใบหน้า เสือรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ใช้มือหนึ่งปัดลูบน้ำเย็นที่อิงฟ้าราดรดมันลงมาบนใบหน้าของเขาอย่างจงใจ ก่อนที่เธอจะตวาดขึ้นมาเสียงดังลั่นห้อง

                "ฉันบอกให้คุณออกไปจากห้องของฉัน ยังจะมาเสนอหน้าอยู่อีก ฉันพูดภาษาคนอยู่นะ ฟังไม่รู้เรื่องหรืออย่างไร แค่นี้ฉันก็สะอิดสะเอียนเต็มทนแล้ว ไม่อยากหายใจร่วม กลัวเสนียดจะติดเนื้อติดตัว"  อิงฟ้าพูดจบไม่ได้สนใจอารมณ์และกิริยาของชายหนุ่มตรงหน้าเอาเสียเลย เธอหันหลังกลับขว้างขวดน้ำในมือลงพื้นแบบอารมณ์เสีย เดินไปทรุดนั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง หยิบครีมราคาแพงที่ได้มาจากเมืองนอก บรรจงทาลงบนใบหน้า ไม่ไยดีผู้ชายตัวโต คนที่ยืนตัวสั่นใจสะท้านอยู่ที่เดิม

                เสือพยายามระงับอารมณ์โกรธที่พุ่งปรี๊ดที่เกิดขึ้นอย่างสุดกลั้น เขาเดินเข้าไปหยิบขวดน้ำที่เธอขว้างทิ้งไปเมื่อกี้ แล้วหย่อนมันทิ้งลงในถังขยะใกล้ ๆ เขาเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไปเพื่อสงบสติอารมณ์ เขาปิดประตูลงอย่างเบามือเสียงปิดประตูห้องน้ำทำให้หญิงสาวที่นั่งมองหน้าตัวเองอยู่ในกระจก หันขวับไปตามเสียง ความขุ่นเคืองปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

                เธอตัดสินใจลุกขึ้นตรงไปเปิดประตูห้องน้ำกระชากให้มันเปิดออกแทบทันที สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือร่างเปล่าเปลือยของชายหนุ่มเจ้าบ่าวหมาด ๆ ของเธอ ด้วยร่างกายกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวย ๆ และไรขนบนแผงหน้าอกกว้างเขายืนเงยหน้าอยู่ใต้ฝักบัวแบบเรนนีชาวเวอร์ อิงฟ้าเดินตรงเข้าไป หยิบผ้าเช็ดตัวผืนที่อยู่ใกล้มือที่สุด ก่อนจะฟาดไปที่บนตัวของเขา ซึ่งเสือหันมาตามเสียงแรงกระชากประตูห้องชาวเวอร์

                "หน้าด้านกันทั้งแม่ทั้งลูก คนเขาออกปากไล่แล้ว ยังจะมาเสนอหน้าอยู่อีก ไสหัวไปให้พ้นนะ" เธอพูดพร้อมสะบัดน้ำเสียง มองชายหนุ่มสายตากร้าว เขาใช้ฝ่ามือรับผ้าที่อิงฟ้าฟาดลงมาอีกหลายครั้งติด ๆ กันมาแล้วใช้มืออีกข้างปิดป้องเฉพาะส่วนกลางของร่างกาย เอื้อมมือไปปิดน้ำ ก่อนจะใช้มือลูบหน้าตัวเองไล่หยดน้ำที่เกาะพราวอยู่เต็มใบหน้า สะบัดหัวเบา ๆ ขบกรามของตัวเองแน่น ยับยั้งอารมณ์โกรธที่พุ่งพรวดขึ้นมาจนหน้าตาของเขาแดงก่ำ

                อิงฟ้ายืนตัวสั่น ชี้หน้าเขาก่อนจะพูดออกมาอีกว่า

                "ออกไปจากห้องนี้ เดี๋ยวนี้...อย่ามาใช้สิทธิ์เป็นคนโปรดของคุณพ่อ ที่ฉันยอมแต่งงานด้วย ก็เป็นบุญที่สุดแล้ว บอกเอาไว้ตรงนี้ให้คุณเข้าใจเอาไว้ซะด้วยนะ ว่าฉันไม่ได้

เต็มใจสักนิดเดียวที่จะแต่งงานกับคุณ รู้เอาไว้ซะด้วยอย่ามาสะเออะและทำอวดดีที่นี่ แค่หายใจร่วมกับพวกโรจนกรณ์ ฉันก็อยากจะกลั้นใจตาย วันละหลาย ๆ หนอยู่แล้ว" เธอสะบัดหน้าหันตัวกลับอย่างหัวเสีย        

                แต่ช้ากว่าเสือที่ตอนนี้ชายหนุ่มขบกรามแน่นจนเส้นเลือดโปน กระชากแขนของร่างบางเข้าประชิดตัวอย่างแรง ดึงร่างงามที่แสนจะรั้นเข้ามาในห้องชาวเวอร์ กระชากผมของเธอให้แหงนหน้าขึ้น จ้องสบสายตา และชายหนุ่มจงใจเปิดน้ำเย็นจากฝักบัวให้สาดรดลงบนใบหน้าสวย ๆ ของหนูอิง

                "แค่ก ๆ" อิงฟ้าสำลักน้ำจนตัวโยน เมื่อน้ำเข้าปากและจมูก เธอสะบัดตัวดึงมือของเขาที่รั้งอยู่ที่ศีรษะให้พ้นจากร่างเธอ

                ก่อนจะใช้มือน้อย ๆ นั้นฟาดไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแรงจนอีกคนหน้าหันไปตามแรงมือซัดหมัดที่กำเอาแน่นชกเข้าไปบนแผงหน้าอกของเขาสุดแรงเกิด จนมือตัวเองเจ็บร้าวและสั่นเทา

                "คนสันดานเลว" เธอด่าเขาออกมาอย่างเหลือทน ความเกลียดที่ท่วมท้นจนมองไม่เห็นความรักและความภักดีของเขาที่มีต่อเธอและคุณพ่อเสือไม่เอ่ยเอื้อนออกมาสักคำ จ้องหน้าเธอแบบจงใจสบสายตากร้าวกลับไปเช่นกัน คว้าเอวบางเข้าแนบกาย ก่อนจะฉกบดเบียดริมฝีปากที่กำลังด่าทอเขาอยู่

                เสือจงใจกัดปากเธอที่เม้มอยู่จนเลือดออก หญิงสาวเผลอตัวอ้าปากร้อง เสือไม่ปล่อยโอกาสส่งลิ้นเข้าพัวพันดูดดึงปลายลิ้นของคนอารมณ์ร้ายตรงหน้าอย่างหนักหน่วงและเร่าร้อน  ปากที่เธอบอกว่าเกลียดชังเขาหนักหนา

                มือของพี่เสือลูบคลำไปทั้งแผ่นหลังและสะโพกมน ก่อนจะดึงกระชากชุดนอนบางเบาที่แนบเนื้อเห็นไปทุกสัดส่วนเว้าโค้ง เมื่อชุดบางเบานั้นสัมผัสกับน้ำ พี่เสือกระชากชุดที่เธอสวมใส่อยู่ออกจากร่างบางอย่างแรงและรวดเร็ว ชิ้นส่วนของผ้าเนื้อบางขาดวิ่นตามแรงดึงกระชากของเขา