บทที่ ๙
เสียงสวดมนต์ภาษาอารบิคแว่วดังมาจากลำโพงใหญ่ของมัสยิดกลางที่อยู่ในตัวเมือง เขตที่อยู่อาศัยหนาแน่นของชุมชนเมือง ประสานกับเสียงสวดมนต์ที่แว่วดังมาจากห้องละหมาดของวังหลวงและวังหลัง ซึ่งมีห้องละหมาดสำหรับแต่ละตำหนัก และมีห้องละหมาดรวมอยู่หลายจุด เพื่อสะดวกในการสวดสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า วันละห้าเวลา ตามหลักปฏิบัติของศาสนา
ร่างแบบบางที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนวมหนานุ่มสีขาวนวล พรือตาขึ้นช้าๆ ยามได้ยินเสียงแว่วดังเข้ามาแม้จะเพียงแผ่วเบา ก่อนกลอกดวงตาสีน้ำตาลเข้มอย่างงุนงง ไม่คุ้นเคย แล้วร่างบางก็ดีดตัวขึ้นนั่งจนผ้าห่มสีนวลเลื่อนหลุดมากองที่บั้นเอว เผยให้เห็นเสื้อยืดสีอ่อนแขนสั้นคอกว้างเพราะผ่านการเวลาในการใช้งานมานานพอสมควรที่เจ้าตัวสวมอยู่
“ที่ไหน” เจ้าของแววฉงนหน้าตื่นเล็กน้อย ก่อนจะนิ่งเพื่อให้สมองทบทวนอีกครั้ง แล้วพ่นลมหายใจยาวอย่างโล่งอกเมื่อทุกอย่างกระจ่าง “ชาร์มานี่เอง” เมื่อครู่อาจเ
