ชีคกาเบรียนมาแหงนมองขึ้นไปบนต้นไม้ ต้นที่ใกล้หน้าต่างห้องของกฤติกามากที่สุด คาดหวังว่าจะได้เจอเธอเกาะอยู่บนคาคบใดคาคบหนึ่งของต้นไม้ เพราะพื้นด้านล่างทั้งใกล้และไกลช่องหน้าต่างนั้นหาจนทั่วก็ยังไม่เห็น แต่ก็ทรงผิดหวังเช่นกัน ต้นไม้ที่เธอชอบป่ายปีนที่ยืนต้นทว่าใบเฉาไปบางส่วนเพราะความร้อนของเปลวเพลิงที่ระอุมาถึง ไม่มีร่างที่คาดว่าอาจปีนออกมาอยู่บนนั้น
“ไปทำงานเถิด” รับสั่งไล่ราชองครักษ์ที่ตามเสด็จอย่างทดท้อ “ด้านหน้า ด้านในคงมีอะไรให้ทำอีกมาก เราจะนั่งพักตรงนี้สักครู่เดี๋ยวตามไป ไม่ต้องห่วง อ้อ ให้ใครไปดูสิ มิสกฤติกากลับไปตำหนักหน้าหรือยัง”
ราชองครักษ์ไปตามพระบัญชาแล้ว ทรงทิ้งพระองค์ลงนั่งพิงโคนไม้ใหญ่ไม่นำพาต่อเศษกระเบื้องเศษกระจกที่ตกอยู่ไม่ไกล คิดไม่ตก ถ้ากฤติกายังไม่กลับไปตำหนักหลวง และยังหาตัวเธอไม่พบในซากตำหนักนี้ เธอจะไปอยู่เสียที่ไหน ในเมื่อพลขับที่จอดรถรออยู่ยืนยันว่าเธอยังไม่กลับออ
