บทที่ ๑๕
ช้อนในมือกฤติกาตกกระทบขอบชามข้าวต้ม อาหารเช้าแบบไทยที่ห้องเครื่องปรุงถวายท่านหญิงอัลมาอ์และเผื่อแผ่มาให้ครูสาวชาวไทย กับข่าวร้ายที่ได้ยิน ก่อนจะหันไปมองหน้าเศร้าของคนบอกอีกครั้ง
“คุณนมนะหรือ เมื่อไหร่” เสียงถามทั้งสั่นทั้งแผ่ว แม้ไม่ค่อยถูกชะตากับพระนมไมนาร่านัก แต่เมื่อทราบข่าวว่านางเสียชีวิตแบบผิดธรรมชาติก็ตกใจและอดสงสารไม่ได้
“คนพบศพกลางอุทยานเมื่อดึกคืนวานค่ะ” ฮะนานีขยับเข้ามาชิดแล้วพูดไม่ดังไปกว่ากระซิบนัก “มีเสียงลือว่า เพราะพระนมไปขัดขวางการหาความสุขของนางกำนัลที่แอบทำกันหลังพุ่มไม้นั่น จึงถูกฆ่าปิดปาก”
“หาความสุข?” กฤติกาเลิกคิ้วไม่เข้าใจ ฮะนานีจึงขยับเข้าไปกระซิบเบากว่าเดิม เพราะในโต๊ะนั้นท่านหญิงกำลังเจริญอาหารโดยมีมาลีกาคอยดูแลอยู่ไม่ไกลนัก ทันทีที่ฮะนานีบอกเล่าจบกฤติกาก็ตาเหลือกค้างเพียงครู่ และตามด้วยทำท่าขนพองสยองเกล้า
“ทำถึงขนาดนี้เชียว จิตใจเบี่ยงเบนไม่พอ ยังโ
