“ทะเล!!” เสียงของนับดาวดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น เมื่อม่านหมอกบอกว่าวันนี้จะพาเธอไปเที่ยวทะเล
“อื้ม พี่ยังไม่เคยพานับไปเที่ยวบ้านพักตากอากาศเลย ไหน ๆ มหา’ลัยก็หยุดให้อ่านหนังสือเตรียมสอบ ไปค้างที่นั่นสักสองสามวันน่าจะดี”
และทันทีที่นับดาวได้ยินคำบอกเล่าจากเขา ก็รีบถลาตัวเข้ามาเกาะแขนล่ำ ๆ เอาไว้ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ ราวกับไม่เคยไปมาก่อน
“ไม่ใช่น่าจะดีค่ะพี่หมอก แต่มันดีมากเลยต่างหากล่ะคะ” เธอยังพูดต่อด้วยความตื่นเต้น
“นี่อย่าบอกนะว่านับไม่เคยไปเที่ยวทะเล” ม่านหมอกถามขึ้น แล้วก็มองหน้าเธอ เพราะรู้ว่าที่ผ่านมานับดาวต้องอาศัยอยู่ในสถานรับเลี้ยง บางทีอาจจะไม่เคยไปเที่ยวก็ได้
“เคยไปครั้งหนึ่งค่ะ แต่ตอนนั้นน่าจะอยู่สัก ม.3 ได้ ไปทัศนศึกษากับโรงเรียน” ถ้าหากไม่ได้ไปทัศนศึกษา โอกาสที่เด็กกำพร้าไร้เงินทองแบบเธอจะได้ไปเที่ยวนั้นแทบจะไม่มีเลย
“ตอนนี้อยู่กับพี่ อยากไปเที่ยวที่ไหนก็ให้บอก ใน
