ในเมื่อไม่มีทางเลือก ม่านหมอกจึงทำได้เพียงขับรถมาหานับดาวที่คอนโดของเธอ ร่างสูงยืนอยู่หน้าประตู ช่างใจอยู่สักพัก แล้วก็แตะคีย์การ์ดที่เธอเคยให้ไว้เพื่อเปิดประตูเข้าไปข้างใน
“นับ” เขาเอ่ยเรียกหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าวด้วยเสียวแผ่วเบา นับดาวเงยหน้าขึ้นมามองเพียงเล็กน้อย แล้วก็ก้มลงไปมองข้าวในจานเขี่ยไปเขี่ยมา
“นับ พี่ว่าเรามาคุยกันดี ๆ จะดีกว่านะ นับโกรธพี่เรื่องอะไร นับบอกพี่ได้ไหมคะ” ม่านหมอกพยายามพูดกับคนตรงหน้ามากมาย แต่เธอก็ยังเงียบอยู่แบบนั้น
“นับ พี่ไม่อยากห่างกับนับแบบนี้เลยนะ”
คราวนี้นับดาวเงยหน้าขึ้นมามองเขาอีกครั้ง แล้วก็วางช้อนที่อยู่ในมือลงบนจาน
“เมื่อไหร่พี่จะเบื่อนับ”
“อะไรนะ?” เขาถามขึ้นด้วยความงุนงงเมื่อได้ยินคำถามของเธอ
“นับถามว่า เมื่อไหร่พี่จะเบื่อนับ นับจะได้ทำใจไว้ล่วงหน้า แต่นับขอเวลานานหน่อยได้ไหม เพราะนับทำใจไม่ทันจริง ๆ” พูดเสร็จหยดน้ำตาใสก็ร่วงแปะลงใน
