“...”
“T^T”
“หึ...”
“TOT”
“หึหึ...”
ฮือๆ คิวปิดมันบ้าไปแล้ว หมอนี่กลั้นหัวเราะจนตัวสั่นกึกๆ ก่อนซบหน้าผากลงกับบ่าฉัน ราวกับว่าบ่าฉันอาจหลั่งสารอะไรสักอย่างให้มันหยุดหัวเราะได้ แต่ฉันไม่ได้มีความสามารถแบบนั้นนะ ฉันไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวที่องค์การนาซ่าจับมาวิจัยซะหน่อยอะ โอ๊ย! หนัก! จะหัวเราะก็หัวเราะออกมาเลยสิยะ มือแกที่กำอกเสื้อฉันอยู่น่ะ มันสั่นกึกๆ จนเกือบจะโดนหน่มน้มฉันอยู่แล้วน้าา แงๆ
“ติ๊งต๊อง” คิวว่า หลังจากเงยหน้าขึ้นมาโขกหน้าผากกับหน้าผากฉัน (เจ็บนะ!) “ฉันแค่แหย่เธอเล่นน่า อย่าโง่เชื่อดิ เอ้า! เปลี่ยนใส่ชุดนี้ซะ เดี๋ยวฉันจะพาไปล้างตัวในห้องน้ำ เธอต้องทายานะ ดูสิ ผื่นขึ้นเต็มแขนเต็มหน้าไปหมด ไม่คันรึไง?”
ว่าพลางจับแขนฉันยกขึ้นลงเล่น พร้อมคลี่รอยยิ้มยวน หนอย...ไอ้คิวเปรต! เรื่องแบบนี้แกเอามาล้อเล่นได้เรอะ ฉันยิ่งสวยๆ อยู่ จะไปรู้ได้ไงว่าแกไม่ได้เกิดหลงเสน่ห์ฉันขึ้นมาในเสี้ยววินาท
