บทที่ 13 ทำประกันยัง
“ร้อนมากเหรอ ถึงแอบมาเล่นน้ำคนเดียวแบบนี้”
“เปล่านะคะ ซินไม่ได้เล่นน้ำ ซินแค่มาล้างคราบน้ำส้ม” ฉันว่าจบก็หลุบมองสภาพร่างกายตัวเองที่เสื้อนักศึกษายังเปียกชุ่ม เปียกจนไม่กล้าเอามือออกจากหน้าอกเพราะกลัวคนอื่นมองเข้ามาเห็นเนื้อตัวด้านใน
คราบน้ำส้มบนเสื้อนักศึกษาบางจุดก็ล้างไม่ออก ยังคงมีคราบเปรอะเปื้อน ถ้าฉันไม่ห่วงว่าคลาสต่อไปต้องพรีเซนต์งานกลุ่ม คงโดดเรียนกลับคอนโดไปแล้ว
ฉันควรทำยังไงต่อ...
แต่ถ้าได้เสื้อมาปกปิดความบางของเสื้อนักศึกษาก็โอเคนะ
“มีอะไร” พี่ฟารันเอ่ยถามเมื่อฉันเลื่อนสายตาขึ้นจ้องมองเสื้อชอปวิศวะบนตัวพี่เขา
“ซินขอเช่าเสื้อชอปพี่ครึ่งวันได้ไหมคะ? พี่จะคิดกี่บาทก็ได้เลยค่ะ ซินพร้อมจ่าย” ฉันไม่กล้าขอยืมจึงตัดสินใจขอเช่า เพราะสมายไม่ได้ใส่ชอปวิศวะมา เธอใส่เสื้อของคณะและกางเกงขายาวสบายๆ
“เป็นคนที่ใช้เงินแก้ปัญหาเก่งดีนะ”
“ซินจำเป็นจริงๆ ค่ะ แต่ถ้าพี่ไม่
