บทที่ 23 เป็นเด็กของพี่ฟารัน
“แต่เธอดูชอบมากเลยนะ ครางจนเสียงหาย”
“ถะ...ถอยไปได้แล้วค่ะ ซินจะไปเข้าห้องน้ำ”
ฉันตัดสินใจรวบรวมเรี่ยวแรงที่ยังพอมีผลักดันร่างสูงออก เพราะถ้าไม่ลุกหนีออกไปจากตรงนี้ พี่ฟารันคงไม่หยุดพูดอะไรแบบนี้ง่ายๆ พูดด้วยแววตาร้ายกาจเหมือนต้องการกลั่นแกล้งฉันเลย
คนตัวสูงกดยิ้มมุมปากเล็กๆ แต่ก็ยอมผละตัวออกไป ฉันจึงรีบขยับตัวลงจากเตียง กัดฟันข่มความเจ็บปวดน้องสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อมาหยุดที่หน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าก็พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ
แต่เมื่อเห็นแผ่นเจลลดไข้ติดอยู่บนหน้าผากตัวเองจึงหลุดยิ้มอย่างไม่รู้ตัว ไม่นึกว่าพี่ฟารันจะตามมาดูแลถึงห้อง ถึงพี่เขาจะเป็นผู้ชายที่ชอบพูดจาอะไรแบบนี้ แต่ก็แอบมีมุมน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย
ว่าแต่เรื่องเมื่อคืนเราจะเอายังไงกันต่อ...
แกร๊ก~
ผ่านไปไม่นานหลังจากที่ฉันจัดการล้างหน้า เปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินออกม
