พี่สามี (สุนิชา)

ตอนที่ 3

“ถ้าน้องสุอยากถ่ายภาพสวย ๆ เดี๋ยวพี่จะหาเวลาว่างถ่ายให้นะครับ เพราะในบ้านหลังนี้มีสตูดิโอถ่ายภาพเล็ก ๆ อยู่ด้วย”

“สุเขาชอบถ่ายรูปน่ะพี่ เรื่องสวย ๆ งามอย่างนี้เขาชอบ เพราะเขาเป็นพีอาร์อยู่ในห้าง”

อัคนีกล่าวเสริมและหันไปมองภรรยาโดยไม่ได้สังเกตว่าพี่ชายของเขาก็มองหล่อนด้วยแววตาเป็นประกาย อัศวินมองสุนิชาไม่วางตาเพราะหล่อนเป็นผู้หญิงที่สวยและมองไม่น่าเบื่อ หน้าตาสวยแล้วผิวพรรณยังนวลเนียนไปทั้งตัว ที่หล่อนบอกว่าเคยถ่ายแบบน่าจะจริงเพราะหล่อนแต่งตัวเซ็กซี่ เสื้อสายเดี่ยวที่หล่อนสวมใส่ตอนนี้มันช่วยขับผิวนวลและทำให้หนุ่มใหญ่หัวใจเต้นแรงเพราะร่องอกอวบอิ่มมันโผล่พ้นคอเสื้อเว้าลึกเห็นความอวบอัดรำไร

“แหม...ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าพี่อัศวินของอัคจะอายุตั้งสี่สิบห้าแล้ว”

สุนิชาพูดกับสามีที่ล้มตัวลงบนเตียงหนานุ่มในห้องนอนที่พี่ชายของเขาจัดไว้ให้ อัคนีเอามือประสานไว้ใต้ท้ายทอย

“พี่ชายของอัคก็เป็นอย่างนี้ล่ะ ใครเห็นก็ว่าเขาดูเด็ก หน้าอ่อนกว่าอายุทั้งที่ใกล้จะวัยกลางคนละ”

“สงสัยว่าพี่วินจะชอบออกกำลังกาย ท่าทางก็ยังแข็งแรงเหมือนเด็กหนุ่ม”

“ไม่เหมือนอัค...วัน ๆ ทำงานเหนื่อยหนัก ทั้งที่ยังไม่ถึงสี่สิบแต่หน้าตาจะไปก่อนอายุแล้วเนี่ย”

“แหม...แต่อัคของสุก็ยังฟิตเหมือนเดิมนี่ใช่มั้ย”

สุนิชาขยับเข้าใกล้สามีที่นอนเหยียดยาวบนเตียง อัคนีปรือตา เขายิ้มให้หล่อนพลางลูบผมยาวของภรรยาเล่น

“ฟิตนั่นล่ะ แต่คืนนี้อัคขอนอนก่อนได้มั้ยจ๊ะ ขับรถทางไกลนี่เหนื่อยไม่ใช่เล่นเลย”

“จะรีบนอนไปไหนล่ะอัค มาอยู่ในที่บรรยากาศโรแมนติกอย่างนี้ นาน ๆ ที มาแล้วก็...อ้าว...หลับไปซะละ”

สุนิชาที่กำลังแตะไต่นิ้วของหล่อนเข้าไปใต้ชายเสื้อของสามีต้องหยุดลงกะทันหันเพราะได้ยินเสียงกรนของอัคนี ทำเอาหล่อนก็พลอยหมดอารมณ์ไปด้วย หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ หล่อนรู้สึกเบื่อหน่ายอยู่ลึก ๆ ที่เห็นอัคนีเป็นแบบนี้

ระยะหลัง ๆ มานี้เขาทำงานหนักและแทบไม่มีเวลาพักผ่อนจนบางครั้งละเลยเรื่องบนเตียงซึ่งสำหรับสุนิชามันสำคัญกับหล่อนมากพอ ๆ กับการกินอาหารหลักเช่นกัน บ่อยครั้งอัคนีปล่อยให้หล่อนเคว้งกลางอากาศ เขาหลับไปซะเฉย ๆ ในเวลาที่เครื่องของหล่อนร้อนได้ที่

หญิงสาวรู้ว่าสามีทำงานเหนื่อย แต่หล่อนก็อยากมีเวลาเจ๊าะแจ๊ะหวานแหววเหมือนอย่างหญิงชายทั่วไปบ้าง หลัง ๆ มานี้อัคนีบ้างานจนแทบไม่ได้การบ้านและสุนิชาก็ยอมรับว่าหล่อนเหว่ว้าในหลายครั้งหลายเวลา

เมื่อเห็นว่าสามีหลับไปก่อนแล้วสุนิชาก็ลุกจากเตียง หล่อนอยากออกไปข้างนอกเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ของป่าเขาซึ่งหล่อนไม่ได้พบบรรยากาศเช่นนี้นานแล้ว และที่สำคัญหล่อนก็อยากผ่อนคลายตัวเองเพราะความเครียดเมื่อสามีปล่อยให้หล่อนเคว้งคว้างอีกหนในค่ำคืนนี้

หญิงสาวร่างระหงเดินไปหยุดที่ระเบียงบ้าน หล่อนมองดูทิวทัศน์รอบ ๆ บ้านของอัศวินตอนกลางคืนแล้วก็รู้สึกทึ่ง นอกจากชื่นชอบบรรยากาศแบบนี้แล้วหญิงสาวก็อดที่จะนึกไปถึงใบหน้าของพี่สามีอีกไม่ได้

อัศวินเป็นหนุ่มรูปงามที่ขนาดอายุอานามใกล้เลขห้าแต่ก็ยังดูเหมือนว่าจะอ่อนกว่าสามีของหล่อนด้วยซ้ำ แล้วจู่ ๆ ความคิดหนึ่งก็แว่บเข้ามา หล่อนนึกถึงเพื่อนสนิทของหล่อนที่พึ่งไปหามาเมื่อไม่กี่วันนี้

ดาริกา...หล่อนยังเห็นภาพที่เพื่อนสาวกำลังเสพรักกับพี่สามีกลางแจ้งแบบไม่อายฟ้าดินที่สนามหลังบ้านตอนสามีของหล่อนไม่อยู่ ตอนแรกสุนิชาคิดว่าดาริกาเป็นผู้หญิงไวไฟและร้อนแรงเกินไป แต่ถึงตอนนี้หล่อนกลับสลัดภาพนั้นไม่หลุดจากความคิด

“ทำไมยังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ได้”

สุนิชาพูดกับตัวเองเบา ๆ ขณะยืนเอามือกอดอก ภาพที่หงล่อนเห็นวันนั้นยังติดอยู่ในตาทั้งสองข้าง ย้ำอยู่ในสมอง นั่นคือเรือนร่างอวบอัดของดาริกาที่ถูกพี่สามีเสือกไสท่อนเอ็นขนาดยักษ์เข้าไปในร่องสวาท ดาริการ้องครางอย่างพึงพอใจเพราะคิดว่าไม่มีใครได้ยินแถวนั้น และอีกอย่างที่สุนิอชาลืมไม่ลงคือรูปร่างกำยำของพี่สามีเพื่อนสนิท หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านโดยไม่ได้สังเกตว่าอัศวินยืนมองหล่อนอยู่นานแล้วจากด้านหลังพุ่มไม้ที่มุมหนึ่งไม่ห่างจากที่ตรงนั้น

เมื่อสุนิชาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าหล่อนก็เห็นว่าอัคนีผู้เป็นสามีอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาสวมชุดลำลองและเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ก่อนจูบที่หน้าผากของหล่อนเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มก่อนพูดว่า

“ตื่นแล้วเหรอสุ...เมื่อคืนนอนกี่ทุ่มน่ะ ผมหลับไม่รู้เรื่องเลย”

“ก็ดึกอยู่ค่ะ พอดีสุแปลกที่ก็เลยนอนไม่ค่อยหลับ”

“นึกว่าชอบที่นี่ทำให้ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ”

“อัคตื่นเช้าจังเลยนะคะ อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเลย”

“อัคว่าจะเข้าไปในเมืองสักหน่อย พอดีลูกค้าเมล์เข้ามาตอนตีห้า เขาบอกว่าอยู่ที่อยากเจออัค เลยว่าจะออกไปพบเขาหน่อย”

“ลูกค้าเหรอคะ? ...แต่อัคบอกสุว่าจะไม่รับงานอะไรช่วงนี้นี่คะ”

“ไม่รับงานหรอก แต่อัคอยากออกไปพบลูกค้าหน่อย เขาอุตส่าห์ส่งข้อความมาหา เดี๋ยวเขาจะว่าเราใจดำ ถ้ายังไงสุอยู่ที่นี่ก่อนนะ อัคอาจจะกลับมาเย็น ๆ พบลูกค้าแล้วจะรีบกลับ”