เลอสรรมอบหมายงานใหม่ให้สมศรีทำที่หนักกว่าเดิม คือการทำความสะอาดคอกม้าและคอกวัว เธอต้องออกจากห้องพักตั้งแต่ตีห้า เดินลัดเลาะไปตามทางลูกรังไปทำงานเพียงลำพัง ตกเย็นจึงจะได้พบปะป้าแววกับนายใบ้แล้วจึงจะได้ทานมื้อเย็นร่วมกัน
สมศรีใช้แขนเสื้อเช็ดซับเหงื่อผุดขึ้นเต็มไรผมแล้ววางพลั่วนั่งพักยองๆในคอกม้าอย่างเหนื่อยล้า คิดถึงงานสบายๆในไร่ภูผา คิดถึงคุณหนูไลลาด้วย ไม่ได้เจอกันเป็นปีป่านนี้จะช่างคุยช่างสงสัยเหมือนเดิมไหมหนอ
“เห้อ คิดถึงจังคุณหนูไลลาคนสวยของนังกำไล อยากกลับไปเป็นพี่เลี้ยงคุณหนูไลลาจัง ดูสิ ตอนนี้ฉันต้องมาเก็บขี้ม้าขี้วัว เห้อ ชีวิต” เธอบ่นพลางคอตกซบหัวเข่าตนเอง
“นังสมศรี นั่งอู้เหรอ ไปๆ เก็บขี้ม้าไปเทแล้วรีบกลับมาอาบน้ำให้ม้าด้วยนะ”
“หา อาบน้ำให้ม้าเหรอ ฉันไม่เคยทำนะลุง แล้วอีกอย่างหน้าที่ของฉันแค่เก็บขี้มันไม่ใช่เหรอ
“เป็นคำสั่งใหม่จากคุณเลอสรร เอ็งจะทำมั้ยล่ะ”
“จ้ะลุง ทำก็ทำ ว่า
