ดวงตาหวานค่อยๆลืมขึ้นมองเพดานห้องช้าๆ ทว่า มันไม่ใช่ห้องที่เธอนอนเช่นทุกคืน หล่อนรีบกวาดตามองรอบห้องด้วยความตกใจ มันไม่ใช่ห้องป้าแวว หรือแม้แต่ห้องเลอสรรในรีสอร์ทที่เธอเคยอยู่ หญิงสาวรีบก้มมองสภาพเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มแล้วพยายามนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืน เธอจำได้คร่าวๆว่า เหมือนเธอเจอกับ เลอสรร หรือว่า เธอเมามากจนตาลายใจง่ายนอนกับผู้ชายแปลกหน้า
“ไม่นะ!!!”
หญิงสาวรีบก้าวเท้าลงจากเตียงจนหัวแทบคะมำ เธอไม่มีเวลาจะมาโอ้เอ้แล้ว ต้องรีบเก็บเสื้อผ้าระเกะกระกะบนพื้นห้องและออกไปจากที่นี่ก่อนที่ชายปริศนาที่กำลังฮัมเพลงอยู่ในห้องน้ำออกมาเจอเสียก่อน
กรวลัยรีบออกมาจากบ้านกลางป่าทึบโดยวิ่งเท้าเปล่าไปตามทางรถสัญจรที่น่าจะเป็นทางออก เมื่อวิ่งมาจนหมดแรง อาการมึนหัวต่างๆนั้นลืมสิ้นเพราะความหวาดกลัวปนกับรู้สึกผิดอยากจะฆ่าตัวเองให้ตายเสีย ที่เมาแล้วใจง่ายขนาดนี้
“เอาไงดี”
หญิงสาวยืนเหงื่อแตกพลักสอองมือประสานกั
