เลอสรรมาถึงไร่เวลาทุ่มเศษโดยไม่ได้เข้าไปเรือนใหญ่และน้องสาวเองก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่ชายมาถึงแล้ว เมื่อเท้าเหยียบย่ำเขตไร่ สิ่งแรกที่เขาจะต้องไปคือ ไปหากรวลัย แต่เมื่อไปถึงห้องพักแล้วกลับเงียบกริบ ไม่มีใครอยู่สักคน แม้แต่หลังถัดไปที่นายใบ้อาศัยอยู่ก็เช่นกัน เลอสรรจึงรีบต่อสายไปหาป้าแววโดยไม่รีรอ
ร่างสูงใหญ่เดินวนไปมาหน้าห้องพักอย่างร้อนรน นึกโมโหที่เจ้าของเบอร์ยังไม่รับสาย ได้แต่โทรไปซ้ำๆอย่างไม่ยอมแพ้
ตื๊ดดดด
“ฮาลโหลลล คะ ครายหว่า”
“ป้าแววใช่มั้ย ตอนนี้อยู่ไหนกัน”
“เออ ใคร ..อยู่ไหนเหรอ?"
“ตอนนี้ป้าอยู่ไหน!!”
เลอสรรถามย้ำอย่างหงุดหงิด
“ใครวะ บังอาจโทรมารบกวนเวลาความสุขพวกกู”
เจ้าของไร่พ่นลมหายใจอย่างฉุนเฉียวที่อุตส่าห์ตะโกนดังมากแล้วก็ยังจับใจความอะไรไม่ได้ รู้ในทันทีว่าป้ากำลังสังสรรค์อยู่ ทั้งเสียงเพลงลูกทุ่งรบกวนการสนทนา อีกทั้งเสียงหวานๆของกรวลัยแกมมาด้วย
“นั่น สมศรีก็อยู่
