เอี๊ยดดดดดด
โครมมมม
“กรี๊ดดดดดดดดดด”
“เป็นอะไร?! กรวลัย ตื่นๆ ... เธอแค่ฝัน”
เลอสรรเขย่าร่างบางที่สะดุ้งตื่นมากลางดึกในคืนที่สามกับการอาศัยอยู่ในบ้านกลางป่ากับเขา
“แฮ่ก..แฮ่ก”
เธอหันไปมองร่างใหญ่เคียงกายด้วยสีหน้าวิตก แต่คงไม่กล้าเล่าความฝันนั้นให้เขาฟังหรอก
“เป็นอะไร ฝันร้ายหรือ?” เขาเปิดโคมไฟพลางขยี้ตาถามเสียงงึมงำ
“แค่ฝันร้ายค่ะ ไม่มีอะไร”
“อืม นอนได้แล้ว”
"ค่ะ" เธอทิ้งตัวลงนอนตามเขาติดๆ แต่ยังคงนอนนิ่งกรอกดวงตาไปมาในความมืด
ยิ่งนับวันที่เขาอ่อนโยนมากขึ้นพร้อมๆกับฝันถึงเหตุการณ์เลวร้ายในครั้งนั้นบ่อยขึ้น เห็นภาพเก่าๆ รถพังยับเยิน ผู้คนมากมายยืนมุง ใบหน้าคุณน้ำชาและคุณโฉมฉาย และคืนนี้น่ากลัวที่สุด คือเธอฝันว่าเธอเดินกลับเข้าไปอยู่ในคุกอีกครั้ง
“เห้อ”
...ขอให้เรื่องราวๆร้ายๆหมดไปจากชีวิตเธอเสียที แม้การฝันร้ายถึงเรื่องเดิมซ้ำๆนั้นมันเป็นเรื่องน่ากลัว แต่ทว่า เธอชินกับมั
