พราวมุกรีบพาเนยหวานออกมาจากตรงนั้นเพราะไม่อยากให้เธอคิดมาก ทั้งสองคนเดินมาจนถึงห้องอาหารภายในโรงแรม และพราวมุกก็พาเนยหวานนั่งอยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องอาหาร ซึ่งถ้าไม่สังเกตดีๆก็ไม่รู้ว่าพวกเธอนั่งอยู่ที่นี่เพราะมุมนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัว
" คุณพราวอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะคะเดี๋ยวเนยเอาบิลไปเก็บกับพี่มาร์ติน "
เนยหวานพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้กับเลขาสาวของสามี
" เอางั้นหรอคะ "
" เอาแบบนั้นล่ะค่ะ แค่นี้ขนหน้าแข้งพี่มาร์ตินไม่ร่วงหรอก เขารวยจะตายไป "
" พราวไม่เกรงใจแล้วนะคะ "
พราวมุกและเนยหวานพากันสั่งอาหารมาจนเต็มโต๊ะ แล้วก็นั่งกินแบบนั้นเรื่อยๆพร้อมกับบทสนทนาที่มีขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย พวกเธอทั้งสองคนสนิทกันได้เร็วมาก เพราะมีนิสัยเหมือนกันแถมยังอายุอานามเท่าๆกันอีกด้วย
" คุณพราวทำงานที่นี่นานหรือยังคะ "
" ประมาณสี่เดือนได้ค่ะที่มาทำงานแบบประจำเลย พราวเพิ่งเรียนจบแต่ว่าถ้าถามว่ารู้จักกับค
