รักมั้ยคับ พี่ชายรูมเมท ตอนที่ 11
2237 Words
“ตกลงให้ผมทำอะไรคับ”
“จูบ”
“หะ!!!!!อะไรนะ”
ผมตกใจจนต้องทวนคำถามพี่แวนอีกครั้ง พี่แวนถึงกับหัวเราะให้กับท่าทางตกใจของผมเลยแหละ
“5555 ขุนมึงจะตกใจอะไรขนาดนั้น”
“แล้วมันคืออะไรอ่ะพี่ จูบอ่ะ”
“มึงก็จูบพี่ตรงนี้และตอนนี้ไง ไม่เห็นยาก เข้าใจยากตรงไหนเนี้ย”
“ตรงนี้อ่ะนะ”
ผมหันมองซ้ายขวาคือผู้หญิงเต็มไปหมด และทุกคนก็จ้องมามาทางนี้ด้วยนะ เกิดเป็นคนหล่อเนี้ยมันสะดุดตาแบบนี้นี่เองนะ
“เอายั้ง”
“เดี๋ยวก่อนพี่ ผมขอสูดหายใจลึกๆแปบนึง”
“อะได้”
พี่แวนทำเป็นมองไปทางอื่นแต่ก็ยังเหล่มองผมและแอบอมยิ้ม ร้ายที่สุดอ่ะ
“มาพี่ผมพร้อมแล้ว”
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะจ้องหน้าพี่แวนที่ผมมีรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์อยู่บนใบหน้าและผมก็ไม่รอช้าที่จะดึงพี่แวนเข้ามาจูบ เสียงผู้คนที่จ้องมองต่างฮือฮากันไปหมด แต่แทนที่พี่แวนจะพอใจ พี่แวนกลับใช้มือจับที่หน้าผมและจูบต่อ ทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย แล้วซักพักพี่แวนก็ปล่อยและยิ้มอย่างมีความสุข”
“พอใจยั้งคับ”
“อืม พอใจมากเลยหละ"
พูดจบพี่แวนก็รั้งผมไปขึ้นรถแล้วก็ขับพาผมไปที่ไหนซักที่ก็ไม่รู้ แต่มันเป็นคอนโดอ่ะ และพอพี่แวนไขประตูเปิดเข้าไปมันเป็นเหมือนฐานลับอ่ะ คอมพิวเตอร์เต็มไปหมดเลย
"ว้าววว ที่นี่ที่ไหนอ่ะพี่แวนทำไมมันดูลึกลับแบบนี้"
"เป็นห้องเพื่อนพี่เอง มันเก่งเรื่องแฮ็กข้อมูลอยากดูกล้องวงจรปิดไม่ใช่หรอ"
"นี่พี่จะแฮ็กข้อมูลหรอ"
ผมตกใจมากเลยนะ ตกลงพี่แวนนี่ใช่เชฟอย่างเดียวจริงดิ ไม่ได้เป็นสายลับอะไรแบบนั้นใช่มั้ย
"เฮ้ยไอ้เค จัดการให้กูหน่อย ตามวันนี้และแถวนี้เลย"
"เดี๋ยวจัดให้คับพี่"
พี่แวนยื่นกระดาษให้เพื่อนก่อนจะหันมายักคิ้วให้ผมพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ผมสามารถละลายลงไปกองได้เลย ผมจึงรีบเดินมานั่งที่โซฟาเพื่อรอ เพราะอยู่ตรงนั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้มากหรอกแถมยังใจสั่นอีกต่างหาก แต่พี่แวนกลับตามมานั่งข้างๆผมอะดิ นี่หนีมาแล้วนะคับยังจะตามมาอีกนะ
“พี่เจ๋งปะ”
พี่แวนใช้ไหล่กระแทกผมเบาๆก่อนจะอมยิ้ม ทำเอาผมหัวเราะออกมาเลย คนอะไรทำอย่างกับเด็กๆทำดีเพื่อรอคำชม
“เจ๋งคับ เจ๋งมากๆเลยสุดยอด”
“งั้นคืนนี้ขอรางวัลนะ”
“พี่แวนจะเอาอะไรอ่ะคับ”
“อาบน้ำให้พี่ด้วย”
ผมค้างเลยคับ รางวัลที่พี่แวนอยากได้คือให้ผมอาบน้ำให้เนี้ยนะ บ้าบอ
“พร้อมกับจัดหนักจัดเต็ม”
แล้วพี่แวนก็ลุกขึ้นไปดูเพื่อนที่กำลังแฮ็กกล้องวงจรปิดให้ผม แต่ผมนี่ดิแข็งเป็นหินเลย นี่พี่แวนกะจัดหนักผมเลยหรอ ตายๆๆ จะรอดมั้ยคับ ถามใจทุกคนดู หายาแกไข้ยาแก้ปวดกินรอเลยคับแบบนี้
แล้วไม่นานเพื่อพี่แวนก็หาภาพนั้นมาให้ผมดูจนได้ แล้วสิ่งที่เห็นก็ทำผมตกใจ เพราะคนที่อยู่บนรถคือพี่อ๊อดถึงแม้หน้าจะไม่ชัดแต่เสื้อผ้าและหมวกที่ใส่มันคือพี่อ๊อดชัดๆผมกับพี่แวนมองหน้ากันเลย
“แต่ภาพมันไม่ชัดนะพี่แวน”
“เออ ไอ้เค มึงจัดการทำภาพให้ชัดแล้วส่งไปให้กู เดี๋ยวกูจะไปจัดการไอ้อ๊อดมันเอง ไอ้เพื่อนสารเลว ไปขุน ไปกับพี่”
พี่แวนจับมือผมและเราก็พากันวิ่งไปที่รถ พี่แวนตรงดิ่งไปที่ร้านของพี่อ๊อดทันทีและพอถึงพี่แวนก็ซัดพี่อ๊อดลงไปกองกับพื้นเลือดกลบปากเลย
“ไอ้สัส มึงต่อยกูทำไมเนี้ยไอ้แวน”
“มึงฆ่าเมียมึงทำไม มึงนี่ชั่วชิบหายเลยนะไอ้อ๊อด”
ทุกคนที่อยู่ในร้านรวมถึงพนักงานต่างพากันอึ้งและหันมามองพี่แวนกับพี่อ๊อดกันหมด ว่าแต่ ทำไมผมถึงรู้สึดขัดใจอย่างบอกไม่ถูก มันมีอะไรมากกว่านั้นซิในรูปอ่ะ ผมว่า มันไม่ใช่แบบนี้อ่ะ
ที่จริงทางญาติไม่ติดใจเอาความเรื่องการตายของบผีพี่นิ่มเพราะเห็นว่าเป็นอุบัติเหตุ แล้วเขาก็แจ้งมาว่ากล้องวงจรปิดแถวนั้นไม่มี แล้วที่เพื่อนพี่แวนแฮ็คได้คือที่ไหนวะ ทำไมพี่เขาถึงได้หาเจอ ผมยังสงสัยข้อนี้อยู่นะ ผมว่าผมต้องกลับไปลองดูที่เกิดเหตุแล้วหละว่ากล้องตัวไหนที่จับภาพคนร้ายเอาไว้ได้ เพราะตำรวจสรุปสำนวนมาแล้วว่าแถวนั้นไม่มีกล้องวงจรปิดเลย
และในขณะที่พี่แวนกำลังจัดการสอบสวนพีอ๊อดอยู่ผมกก็เดินไปที่หลังร้านพร้อมกับเดินไปข้างบนเพื่อที่จะไปดูห้องของพี่อ๊อดเพื่อสืบหาหลักฐานเพิ่มเติม แล้วผมก็เจอเข้ากับเด็กชงเหล้าคนนั้นกำลังเดินลงมาพอดี
“จะไปไหนคับ”
เขาถามผมด้วยน้ำเสียงแข็งๆ ซึ่งมันทำให้ผมกลัวขึ้นมาเลยนะเพราะผมก็ยังไม่ตัดเขาออกจากลิสรายชื่อฆาตกร
“ผมจะไปตรวจดูอะไรนิดหน่อยที่ห้องพี่อ๊อดอ่ะคับ”
“ให้ผมไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไรคับ ผมไปคนเดียวได้”
“งั้นก็ระวังตัวด้วยแล้วกันนะคับ”
“คับ”
พูดจบเขาก็เดินลงไปผมจึงเดินมาที่ห้องของพี่อ๊อดแล้วค่อยๆเปิดเข้าไปด้านในทุกอย่างถูกจัดวางไว้เรียบร้อย มีเพียงกระจกโต๊ะเครื่องแป้งเท่านั้นที่แตกแล้วรอยน่าจะมาจากการที่โดนต่อยนั่นเองหรือว่าพี่อ๊อดจะเป็นคนต่อย และต่อยเพื่ออะไร เสียใจอย่างงั้นหรอ แล้วถ้าพี่อ๊อดเป็นคนฆ่าพี่อ๊อดจะเสียใจไปเพื่ออะไร ผมพยายามกวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อมองหาสิ่งผิดปกติแต่มันมีอยู่อย่างนึงที่ผมติดใจ คือที่เตียง มีที่รัดข้อมือและข้อเท้าอยู่ด้วย ซึ่งผมไม่เข้าใจเลยว่าเอาไว้ทำอ่ะไร
“มาทำอะไรหรอ”
ผมรีบหันไปดูก็เห็นน้องเมียพี่อ๊อดยืนมองดูผมอยู่ สีหน้าเธอดูสงสัยผมมากเลยนะ
“เอ่อคือผมขึ้นมาหาหลักฐานนะคับ เพราะกล้องวงจรปิดจับภาพได้ว่าพี่อ๊อดเป็นคนขับรถพาพี่สาวพี่ไปที่นั่น”
“กล้องวงจรปิด แถวนั้นมีด้วยหรอ แล้วได้อะไรมั้ย”
“ยังเลยคับ ยังมืดแปดด้านอยู่เลย”
“งั้นกินโค้กนี่ก่อนซิพอดีพี่หยิบมาเกิน”
เธอยื่นโค้กมาให้ผม ผมจึงขอบคุณพร้อมกับหยิบมาเปิดกิน ผม ผมพยายามหันไปดูรอบๆ จนไปเจอเข้ากับรูปถ่ายของทั้ง 3 คน มีพี่อ๊อด ผีพี่นิ่ม แล้วก็น้องเมีย ผมว่าภาพนี้ผมคุ้นๆมากเลยนะ ผมจ้องอยู่นานเลยคับ แล้วมันก็ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่า ในกล้อง คนร้ายใส่หมวก และมีปลอยผมโผลออกมาจากด้านหลังของหมวก ถ้าไม่สังเกตุจะไม่เห็นเลย ซึ่งมันเหมือนรูปนี้มากที่เธอคนนี้ใส่และเอาผมยัดเข้าไปด้านในหมวกเหมือนกันกับในกล้องวงกรปิด และเธอก็คือน้องเมียพี่อ๊อดนั่นเอง
ผมจึงหันไปหาเธอก็เจอด้ามปืนตบเข้ามาที่หัวอย่างแรงจนผมล้มลงไปกองกับพื้นเลือดอาบหน้าเลย ผมอยากจะลุกมากเลยนะ แต่เรียวแรงผมมันไม่มีเลยนี่ซิคับ
“คุณนี่เองที่เป็นฆาตกร”
“หึ ที่จริงมันเป็นอุบัติเหตุก็ดีอยู่แล้ว พวกแกมันเสือกมากเลยนะรู้ปะ”
“คุณทำแบบนี้ทำไมคับ”
ผมถามเธอในขณะที่ตัวเองก็เริ่มมึนหัวและ เห็นภาพซ้อนผมว่าในขวดโค้กมันต้องมียาแน่ๆ
“ก็อย่างที่ฉันบอก พี่สาวฉันเธอบ้าอำนาจ ขี้งก และเห็นแกตัว พี่เอาเงินฟาดหัวแฟนฉันเพื่อที่จะไล่เขาไม่ให้มายุ่งกับฉัน ทีแรกฉันคิดว่าพี่ทำไปเพราะเป็นห่วงฉันแต่แฟนฉันบอกฉันว่าพี่ทำไปเพราะกลัวไม่มีคนช่วยที่ร้านหากฉันออกไปใช้ชีวิตข้างนอก”
“แฟนคุณอาจจะโกหกก้ได้”
“ใช่ ฉันก็คิดแบบนั้น ฉันเลยกลับมาถามพี่ แล้วไง พี่ตอบฉันว่าจริง เห็นมั้ย พี่ยอมรับทุกอย่าง พี่มันตัวทำลายชีวิตฉัน”
“ เรื่องแค่นี้หรอ…. คุณฆ่าพี่สาวด้วยเรื่องแค่นี้เหรอคับ”
“ใช่ พี่นะดูดีในสายตาพ่อแม่มาตลอด ได้ผัวก็รวย เรียนก็เก่ง แล้วฉันละ ฉันต้องอยู่ใต้เงาของพี่ ถ้าพี่ไม่ตายฉันก็ต้องเป็นเงาของพี่ไปตลอด”
ผมรู้สึกอยากจะอ้วกมากๆเลยนะ แล้วสติผมก็เริ่มจะเลือนลางเต็มที แต่ถ้าผมหลับ เธอฆ่าผมแน่นอน ผมจะหลับไม่ได้
“คุณใช้ยากล่อมประสาทฆ่าพี่คุณใช่มั้ย พี่สาวคุณน่าจะเป็นโรคเดินละเมอเพราะมีที่รัดมือและเท้าให้ติดกับเตียงอยู่ ถ้าเธอรัดไว้ เธอจะออกจากห้องไปไม่ได้ แต่นี้คุณมาปลดที่รัดออกให้เธอและเปิดประตูห้องให้เธอออกไปจนไปถึงที่รถ คุณทำทางเดินให้พี่สาวคุณไปนั่งในรถจนได้ เวลาดึกๆแบบนั้น ที่โรงจอดรถไม่มีคนอยู่แล้วหละคุณเลยพาเธอออกไปได้ง่ายๆและฉีดยากล่อมประสาทนี่ให้เธอ”
ผมพยายามพูดออกมา เธอยิ่งตกใจใหญ่ที่ผมรู้เรื่องของเธอ ถึงกับเอาปืนตบหน้าผมอีกครั้ง
“แกรู้ได้ยังไง”
“พี่สาวคุณมาบอกผม”
“เหลวไหล แกอยากตายเร็วใช่มั้ย ได้ฉันจะส่งแกไปคุยกับพี่สาวฉันในนรก แล้วฉันก็จะบอกทุกคนว่าแกหยิบปืนพี่อ๊อดออกมาแล้วมันลั่นจนทำแกตาย”
“คุณนี่เลวที่สุดอ่ะ”
“แต่จริงๆฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ฉันแค่บอกให้พี่เข้าบ้านและกลับขึ้นไปนอน แค่นั้นพี่ก็เปิดประตูลงจากรถและเดินไปข้ามถนนทันที หึ เห็นมะฉันไม่ได้ทำอะไร”
สีหน้าและท่าทางของเธอผมว่า สติเธอต้องหลุดไปแล้วแน่ๆ แล้วผมก็เห็นผีพี่นิ่มยืนอยู่ข้างหลัง และกำลังร้องไห้อยู่ เธออ้าปากพูดแต่กลับไม่มีเสียง ผมจึงเลือกที่จะอ่านปากเธอแทน
“พี่สาวคุณเธอไม่ได้กลัวว่าจะไม่มีคนไว้ใช้นะถ้าคุณไป แต่เพราะผู้ชายคนนั้นมันเลวต่างหากพี่คุณถึงทำแบบนั้น”
“ไม่จริง แกจะรู้ได้ไง”
“ก็พี่คุณเขาบอกผม เขายืนอยู่ข้างหลังคุณไง”
“อย่ามามั่ว พี่ตายไปแล้ว ไม่มีทางมายืนตรงนี้แน่ๆ อย่ามามั่ว”
เธอยกมือเอาขึ้นมากุมหัวไว้ทั้งๆที่ยังมีปืนอยู่ในมือ ผมว่าผมไม่ปลอดภัยแล้วนะตอนเนี้ย
“แกมันโกหกฉัน แกก็เห็นว่าฉันโง่ละซิ งั้นแกก็ตายไปซะ
ปัง!!!!!!!!!!!!
เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับผมที่หลับตาไว้แน่นเลย เพราะถึงแม้จะตายก็ไม่อยากจะเห็นเลือดอะคับ แต่ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บ ผมจึงลืมตาขึ้นก็เห็นกระสุนหยุดอยู่ตรงหน้าผมเพราะผีพี่นิ่มเธอเข้ามาช่วยผมเอาไว้ทำเอายายฆาตกร อึ้งไปเลย
“พี่นิ่ม พี่จริงๆหรอ นี่ขนาดตายไปเป็นผีแล้วยังจะมาเอาฉันเข้าคุกอีกเหรอ พี่ใจร้ายโคตรๆพี่มันใจร้าย”
เธอตะโกนออกมาอย่างกับคนบ้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
“รัก พี่รัก”
เสียงผีพี่นิ่มเอ่ยขึ้นทั้งๆที่เธอแทบจะไม่มีเสียงแล้ว
“พี่สาวคุณบอกว่ารักคุณนะ”
“ไม่จริงแกอย่ามาโกหก พี่รักใครไม่เป็นหรอกนอกจากตัวเอง พี่มันคนเห็นแก่ตัว”
เธอโวยวายขึ้นมา ผีพี่นิ่มเลยมองไปที่ลิ้นชักพร้อมกับพยักหน้า ผมจึงใช้แรงที่มีอยู่หยิบเอามาดู มันคือไดอารี่คับ และสมุดเงินฝากผมก็ไม่รู้ว่าชื่อใครเหมือนกันผมจึงยืนส่งให้เธอดู เธอค่อยๆเดินมาและรับไปอ่าน เท่านั้นละคับ เธอทรุดลงไปร้องไห้เลย
- Writer
