รักมั้ยคับ พี่ชายรูมเมท ตอนที่ 9
1656 Words
พี่แวนเดินไปด้านล็อกเกอร์พักพนักงาน ก่อนจะหันมามองผมนิดนึง แล้วพี่แนนก็ตามไป ผมไม่รู้นะว่าเขาคุยอะไรกัน ถามว่าอยากรู้มั้ยก็นิดนึงคับ เพราะเขาเคยมีอะไรกัน เขาอาจจะนัดกันไปทำความเข้าใจก็ได้ ผมไม่ซีเรียสนะ เพราะความสัมพันของผมกับพี่แวนก็ยังคลุมเคลืออยู่
ผมจึงไปใส่ผ้ากันเปื้อนและออกไปช่วยพนักงานเสริฟรับออเดอร์แทนที่จะอยู่ช่วยในครัว นี่ผมไม่ได้โกรธหรืองอนนะ ผมแค่ รักษาระยะห่างกับพี่แวนเท่านั้นเพื่อที่จะได้ไม่โดนคนอื่นเกลียดไปมากกว่านี้
ผมไม่ได้ย่างกลายเข้าไปในครัวเลยนะ แล้วพอถึงเวลาเลิกงานผมก็รีบไปที่ล็อกเกอร์และออกไปข้างนอกทันที่ ผมมาที่ร้านของพี่อ๊อดที่ตอนนี้กำลังตั้งโต๊ะเพื่อที่จะเปิดร้าน โดยมีน้องสาวแฟนพี่อ๊อดกับพนักงานคนอื่นๆร่วมด้วยช่วยกัน ส่วนพนักชงเหล้าที่ผมเห็นเขาก็ยืนอยู่ที่เคาร์เตอร์ชงเหล้า ผมจึงค่อยๆเดินไปนั่งที่โต๊ะ และดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะจำผมได้
“อ้าว มาทำอะไรอะน้อง”
“เอ่อ...คือ พี่จำผมได้ด้วยหรอคับ”
“จำได้ดิ ว่าแต่มาวันนี้มีอะไรรึเปล่า”
“คือผมจะมาถามเรื่องพี่นิ่มนะคับ เพราวันนั้นทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าผมเคยรู้จักพี่นิ่ม ผมเลยอยากรู้ว่าพี่เขาตายยังไง”
ผมเริ่มแผนการจับผิดโกหกคนพวกนี้เพื่อสืบหาข้อมูล แล้วผู้หญิงคนนี้ก็มานั่งที่เก้าอี้ก่อนจะจ้องหน้าผม
“พี่นิ่มโดนรถชนตาย พี่ก็ไม่รู้นะว่าพี่นิ่มไปแถวนั้นตอนตี 3 ทำไม”
“แล้วพี่คิดว่าใครบ้างคับที่มีความแค้นกับพี่สาวของพี่ ช่วยบอกผมหน่อยได้มั้ย”
ผู้หญิงคนนี้ถอนหายใจออกมาก่อนจะมองไปรอบๆร้านอย่างระแวง
“ทุกคนที่นี่ก็มีความแค้นกับพี่สาวฉันทั้งนั้นแหละ รวมทั้งฉันด้วย”
คำตอบของผู้หญิงคนนี้ทำเอาต่อมความอยากรู้ของผมมันสั่นระริกเลยคับ และในขณะที่ผมกำลังจะถามเธอ มือถือผมก็ดังขึ้นมาและคนที่โทรมาก็คือ พี่แวน ผมจึงกดตัดสายและปิดเสียงเอาไว้เพื่อที่จะได้ฟังเธอได้ไม่ขาดตอน
“ช่วยเล่าต่อเลยคับ”
“คือแบบนี้นะพี่สาวฉันเธอเป็นคนขี้งกมากและเธอเจ้าระเบียบที่สุด ทุกคนที่นี่จะถูกพี่สาวฉันหักเงินเดือนทุกครั้งที่มาสายหรือทำข้าวของเสียหายแม้แต่เล็กๆน้อยๆก็ตาม ส่วนพี่เขย เขาโดนพี่สาวฉันยึดบัตรเครดิตและให้คนคอยตามราวีเรื่องผู้หญิงตลอด ส่วนพนักงานบาร์ ก็โดนพี่สาวฉันยึดรถมอเตอร์ไซค์ที่เขารักไปเพราะเขากู้เงินพี่สาวฉันแต่ไม่มีส่ง ส่วนฉัน ก็โดนพี่สาวเอาเปรียบตลอดเวลาเธอใช้เงินฟาดหัวแฟนหนุ่มที่ฉันคบจนเขาต้องขอเลิกกับฉัน เพราะเธอกลัวว่าฉันจะออกไปจากร้านและเธอจะไม่มีคนไว้ใช้”
เธอก้มหน้าและปล่อยน้ำตาให้ไหล เธอดูเศร้าจริงๆ ทำไมผีผู้หญิงคนนั้นถึงได้ร้ายขนาดนี้เธอโดนฆ่าก็ไม่แปลกนะ แต่ในเมื่อเธอมาขอความช่วยเหลือผมก็ควรจะช่วยเธอให้ถึงที่สุด
“ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคับผมว่าผมไม่มีรอะไรจะถามแล้ว”
“ที่เธอถามแบบนี้เธอคิดว่าพี่สาวฉันไม่ได้โดนรถชนตายหรอ”
“คับ ผมคิดว่าเธอโดนฆาตกรรม”
เธอยกมือขึ้นมาปิดปากอย่างตกใจ ถึงเธอจะดูไม่น่าสงสัยแต่ผมก็ไม่ตัดประเด็นความแค้นส่วนตัวออกไป ผมยังคงลิสเธอเป็น 1 ใน 3 คนร้ายที่ผมหมายหัวไว้อยู่
แล้วพี่อ๊อดก็เข้ามาจอดรถและกำลังเดินเข้ามาในร้านทำให้พี่อ๊อดสังเกตุเห็นผม พี่เขาเลยเดินเข้ามาทักอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แถมทักเสียงดังด้วยนะ
“อ้าวไอ้ขุน มาทำอะไรที่นี่วะ”
“อ๋อ ป่าวพี่ ผมมาถามอะไรนิดหน่อยคับ”
“นี่มึงยังคาใจเรื่องการตายของเมียกูอยู่เหรอเนี้ย สู้ๆแล้วกันนะมึง”
“คับพี่อ๊อด”
ผมยกมือไหว้พี่อ๊อดก่อนจะเดินออกจากร้านมา แต่ผมกลับรู้สึกวูบๆที่ด้านหลัง ความรู้สึกผมเหมือนกับว่ามีใครกำลังจ้องมองผมอยู่ ต้องเป็นคนร้ายแน่ๆ และตอนนี้ผมอาจจะตกเป็นเป้าหมายของคนร้ายไปแล้วก้ได้
“พี่คิดแล้วว่ามึงต้องอยู่ที่นี่”
เสียงพี่แวนดังขึ้นพร้อมกับพี่แวนที่ลงจากมอไซค์และเดินมายืนตรงหน้าผม สีหน้าพี่แวนดูบึ้งมากๆ นี่โกรธผมอยู่ป่าวเนี้ย
“เอ่ออ.. คือว่าพี่แวน คือผม…”
หมับ!!!!!!
พี่แวนเข้ามาสวมกอดผมทันทีท่ามกลางสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาและมองกันอย่าสงสัย
“พี่แวนคับ ผมไม่เป็นไรแล้วคับ ผมขอโทษที่ตัดสายพี่นะ”
“มึงรู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วงมึงแค่ไหน อย่าหายไปแบบนี้อีกนะ พี่ใจจะขาดแล้วรู้รึเปล่า”
ผมตกใจกับคำพูดของพี่แวนมากๆ พี่แวนดูเป็นห่วงผมจริงๆนะ นี่ผมทำตัวแย่ไปขนาดนี้เลยหรอ ที่จริงผมน่าจะรับสายพี่แวนก่อน ผมมันแย่จริงๆเลยนะคับ
พี่แวนเข้ามากอดผมแน่นดูก็รู้คับว่าพี่แวนเป็นห่วงผมมากขนาดไหน ทำเอาผมอดที่จะตำหนิตัวเองไม่ได้เลยจริงๆนะคับ ที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์จนพี่แวนเป็นห่วงขนาดนี้
“ผมขอโทษคับพี่แวน”
“มึงนี่แม่ง ทำกูจะบ้ายตายอยู่แล้วเนี้ย”
“พอดีผมกำลังคุยกับน้องเมียพี่อ๊อดอยู่นะคับ”
“เออ นั่นแหละ มึงจะทำอะไรกูไม่ว่าหรอกแค่รับสายนิดเดียวจะเป็นอะไรไปวะ”
“ผมสัญญาคับต่อไปผมจะรัยสายพี่แวนทุกครั้งเลย”
พี่แวนค่อยๆปล่อยผมออกจากอ้อมกอดก่อนจะเอามือขึ้นมาจับที่หน้าผมเบาๆและลูบมาจนถึงริมฝีปากอย่างอ่อนโยน ดวงตาพี่แวนตอนนี้มันแดงกล่ำไปหมด แถมเสื้อที่ใส่ก็ติดกระดุมไม่หมดด้วยสงสัยจะรีบออกมา ผมนี่แย่จริงๆเลยนะ ถ้าพี่แวนเกิดอุบัติเหตุเพราะรีบมาตามหาผม ผมคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ
“สัญญานะว่าจะรีบสายทุกครั้ง สัญญากับพี่นะ”
เสียงพี่แวนฟังดูอ่อนโยนมากจนผมอดที่จะยิ้มไม่ได้เลยเลยจริงๆ พี่แวนชักทำตัวน่ารักขึ้นทุกวัน
“คับผมสัญญา”
“โอ้ยยยยเหนื่อย”
พี่แวนนั่งยองๆลงไปกับพื้นทำเอาผมตกใจเลยผมจึงลงไปนั่งตามพี่แวนทันที
“เป็นไรพี่เจ็บตรงไหนหรอคับ”
“ไม่เจ็บอ่ะ แต่เหนื่อย มึงรู้มั้ยว่าพี่ขับรถตามหามึงนานแค่ไหนอ่ะ”
“ขอโทษอีกครั้งนะคราบ ไปหาอะไรกินกันดีกว่าผมหิวแล้ว ไปๆ”
ผมดึงพี่แวนขึ้นมาแต่ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินไปคร่อมมอไซค์ผีผู้หญิงคนนั้นก็มายืนร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือดทำเอาผมตกใจไม่น้อยเลย แต่คราวนี้หน้าเธอสวยคับเพียงแต่มีเลือดไหลออกจากดวงตาเท่านั้นเอง ผมจ้องเธออยู่นานจนพี่แวนต้องมาเขย่าตัวผมอ่ะ
“ขุน ขุน มึงเป็นไร”
“ปะ...ป่าวคับ ผมไม่ได้เป็นไร เราไปกันดีกว่า”
ผมยังแปลกใจไม่หายเลยกับท่าทางของผีผู้หญิงคนนั้นทำไมเธอถึงต้องร้องไห้ขนาดเลือดออกตาด้วย หรือว่ามีอะไรรึไง
“พี่แวนคับผมมีอะไรให้พี่ช่วย”
ผมกระซิบที่ข้างหูของพี่แวนขณะที่พี่แวนกำลังขับรถ เพราะพี่แวนไม่ได้ใส่หมวกมา คงจะรีบน่าดูเลยนะ
“มีอะไร”
“ผมอยากดูกล้องวงจรปิดตรงที่แฟนพี่อ๊อดตายอ่ะพี่ ผมต้องทำไง”
“จะดูไปทำไม”
“วันนี้เธอมาร้องไห้จนเลือดออกตา ผมอยากช่วยเธออ่ะ พี่ช่วยผมได้มั้ย”
พี่แวนเปืดไฟยกเลี้ยวก่อนจะเลี้ยวจอดข้างทาง ผมจึงลงจากมอไซค์และมายืนมองพี่แวนที่จ้องหน้าผมด้วยสายตาที่ออกจะดุหน่อยๆ
“ถ้ามันเป็นคดีฆาตกรรมจริงๆ เรื่องนี้มันอันตรายมากนะ”
“แต่ผมจำเป็นต้องช่วยเธอนะพี่”
พี่แวนถอนหายใจออกมาอย่างดังเลย ผมรู้ว่าพี่แวนเป็นห่วง แต่ที่มันก็หน้าที่ผมเหมือนกันใช่มั้ยละคับ ในเมื่อเธอมาขอให้ผมที่มองเห็นเธอช่วย และผมไม่ช่วยผมว่ามันออกจะใจดำไปหน่อยนะ
“นะคับพี่แวนช่วยผมหน่อยนะ”
“เออ ช่วยก็ได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ”
“ข้อแลกเปลี่ยนอะไรคับ”
“บอกก่อนว่าทำได้รึเปล่า”
“พี่ก็บอกผมก่อนดิ”
พี่แวนส่ายหัวก่อนจะยักไหล่อย่างไม่แยแส คืออะไรอ่ะ นี่ผมขอร้องจนเสียงแหบเสียงแห้งแล้วนะพี่แวนยังต้องการอะไรอีกเนี้ย
“สัญญาคับสัญญา พี่ว่ามาเลยผมทำได้”
“ดี”
พี่แวนยิ้มร้ายพร้อมกับกัดปากตัวเองเบาๆ บอกเลยเซ็กซี่สุดๆ และด้วยความหล่อของพี่แวนทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองกันหมดแทบทุกคนเลย เสน่ห์แรงเหลือร้ายจริงๆ
- Writer
