สิ่งที่เขาเห็นทำให้หัสวีร์นึกประหลาดใจเพราะท่าทางการพูดจาระหว่างแดนสรรกับผู้ชายอีกคนที่ต่างกอดคอกันนั้นมีความสนิทสนม มีการกระซิบกันไปมาและหัวเราะคิกคัก แต่สิ่งที่ทำให้ยิ่งแปลกใจมากกว่านั้นก็คือท่าทีของแดนสรรที่แตกต่างไปจากวันก่อนซึ่งเขาได้พบเวลาอยู่ต่อหน้ามัสลิน หัสวีร์จำได้ว่าผู้ชายที่มัสลินบอกว่าเป็นคนรู้ใจเป็นผู้ชายตัวโต หน้าตาดีและมีท่าทีขึงขังค่อนข้างจะดุดันด้วยซ้ำ แต่ ณ เวลานี้ที่เขาเห็นกลับกลายเป็นผู้ชายที่มีลักษณะกระตุ้งกระติ้ง เวลาพูดทำไม้ทำมือจีบนิ้วแล้วหัวเราะร่วนท่าทางเหมือนเขินอายอย่างกับผู้หญิง ขณะนั้นหัสวีร์เหลือบมองที่ป้ายหน้าสถานบันเทิงก่อนที่เขาจะหันมาถามประดิษฐ์ว่า
“ประดิษฐ์...ฉันถามอะไรกันสักหน่อยได้ไหม”
“อยากถามอะไรล่ะ”
“แกรู้จัก...โฮสคลับเฮ้าส์มั้ย”
“โฮสคลับเฮ้าส์...รู้จักสิ มีอะไรอย่างนั้นเหรอ”
“มันเป็นสถานบันเทิงใช่ไหม ฉันอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง”
“แกไปหลับอยู่ท
