ลิขิตคืนรัก

ตอนที่ 2

“ลินลองตรวจดูให้แน่ใจอีกครั้งหนึ่งดีไหม?”

“ลินลองตรวจดู 2 หนแล้วล่ะค่ะพี่วีร์ แล้วลินก็แน่ใจด้วยว่าอุปกรณ์ที่ซื้อมามีความแม่นยำสูงและคงไม่ผิดพลาดแน่ พี่วีร์คะ...พี่วีร์ดีใจหรือเปล่าคะ ลินกำลังจะมีลูกกับพี่นะคะ”

“ลิน...พี่บอกตามตรงเลยนะว่าพี่เองตอนนี้ยังไม่มีความพร้อมที่จะมีครอบครัวและพี่คิดว่าการมีลูกมันเป็นเรื่องใหญ่มาก ๆเราจะต้องรับผิดชอบมากขึ้นมากกว่าเดิมอีกหลายเท่าเลยทีเดียว”

“พี่วีร์พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกันคะ พี่วีร์บอกว่าไม่มีความพร้อมแต่ตอนนี้ลินก็ท้องแล้วนะคะ”

“พี่แค่อยากจะบอกว่าจริง ๆ แล้วความสัมพันธ์ของเราสองคนมันควรจะเป็นไปในรูปแบบที่ไม่มีอะไรมาผูกมัดกันจะดีกว่า พี่เคยบอกลินแล้วไงว่าเราจะมีความสุขด้วยกันแต่จะต้องไม่มีภาระผูกพันเพราะสำหรับพี่เองพี่บอกตามตรงว่ายังไม่มีความพร้อมที่จะมีครอบครัว”

“แต่พี่วีก็ได้เป็นนายแพทย์แล้วนะคะ ลินเองก็มีงานทำถึงแม้ว่าจะเป็นตำแหน่งแค่ประชาสัมพันธ์ในโรงแรมเล็ก ๆ แต่ลินคิดว่าลินก็มีวุฒิภาวะที่สมบูรณ์มากพอจะเป็นแม่คนแล้วนะคะพี่วีร์”

“แต่ลินก็ไม่ได้ปรึกษาเรื่องนี้กับพี่นี่นา จริง ๆ แล้วเราควรจะคุยกันซะก่อน ก่อนที่ลินจะปล่อยให้ตัวเองท้องแบบนี้”

“ลินไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อที่จะบีบบังคับพี่วีหรอกนะคะแต่ในเมื่อเขามาแล้ว แล้วพี่วีร์จะให้ลินทำยังไง อย่าบอกนะคะว่าพี่วีร์ไม่ต้องการเด็กแล้วจะให้ลินไปเอาเด็กออก”

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำยังไงต่อไป เอาเป็นว่าพี่ขอเวลาไปคิดก่อนจะได้ไหม หรือไม่ลินก็ควรตัดสินใจทำอะไรสักอย่างเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมามันเกิดขึ้นจากความไม่ตั้งใจ”

“ทำไมพี่พูดแบบนี้ล่ะคะ พี่วีร์บอกว่าเด็กที่เกิดมาเกิดจากความไม่ตั้งใจแล้วจะให้ลินตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง มันเป็นอย่างที่ลินกลัวจริง ๆ ด้วย ไม่นึกเลยนะคะว่าพี่วีร์จะเป็นคนแบบนี้”

“พี่บอกแล้วไงพี่ยังไม่พร้อม บางทีเราก็อาจจะต้องหาทางออกทางใดสักทางหนึ่งที่ดีที่สุดนี่ไม่ใช่เหรอ”

“แต่มันจะต้องไม่ได้หมายถึงการทำลายชีวิตที่เกิดใหม่ จะให้ลินเอาเด็กออกลินจะไม่ทำอย่างเด็ดขาด และถึงตอนนี้ลินก็รู้แล้วว่าพี่วีร์ไม่ได้คิดจริงจังอะไรเลยทั้ง ๆ ที่พี่วีร์มีความพร้อม แสดงว่าที่ผ่านมาพี่วีก็คบกับลินเล่น ๆ อย่างนั้นใช่ไหมคะ”

“ก็แค่ความสัมพันธ์ที่ไม่จริงจังเท่านั้นล่ะลิน สำหรับพี่คงใช้คำว่าคบเล่น ๆ ไม่ได้ แต่พี่ก็ไม่สามารถที่จะพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนมันคือความจริงจัง”

“ได้ค่ะ...แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพี่วีร์เป็นคนยังไง โอเคค่ะ...รู้แล้วว่าจะต้องจัดการกับตัวเองยังไง”

“ลินจะทำยังไง?”

“ลินรู้ค่ะว่าทางออกของลินคืออะไรและลินก็คิดว่าพี่วีร์คงจะไม่อยากตัดสินใจเพราะพี่วีร์ไม่เคยจริงจังกับอะไรสักอย่าง ...และลินก็ได้รู้แล้วว่าลินผิดเองที่หลงคิดว่าการคบกับพี่วีร์จะทำให้ลินน่ะมีความสุขแล้วก็คิดว่าพี่จะจริงจังกับลิน ทั้ง ๆ ที่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นแล้วลินจะขอเป็นคนเดินไปจากความสัมพันธ์ครั้งนี้ในเมื่อพี่วีร์ไม่ต้องการลูกก็ไม่เป็นไร ลินจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้แล้วก็จะเลี้ยงดูเขาเมื่อเขาลืมตามาดูโลก ทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเขาจะอยู่ภายใต้การตัดสินใจของลินเพียงแค่คนเดียว ลินรู้ว่าพี่วีร์ไม่ได้ต้องการเด็กคนนี้ เพราะฉะนั้นจำเอาไว้นะคะว่าถ้าต่อไปลูกได้พบพี่วีร์เขาก็จะไม่มีวันรู้จักพ่อของเขาและขอให้พี่รู้ไว้ด้วยว่าพี่วีร์ก็จะไม่มีสิทธิ์ที่จะมาอ้างถึงความสัมพันธ์ใด ๆ ระหว่างตัวพี่วีร์กับลูกของลิน ขอบคุณนะคะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ขอบคุณที่สอนให้ลินได้รู้ว่าความรักและความจริงใจของคนที่เราคาดหวังไม่มีอยู่จริงในโลกนี้!”

เสียงตัดพ้อด้วยความเจ็บปวดนั้นยังคงก้องอยู่ในมโนนึกของหัสวีร์และยิ่งวันนี้มันก็ยังดังก้องจนเขารู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ นี่มันอะไรกันจะเรียกว่าเป็นโชคชะตาเล่นตลกหรืออะไรก็แล้วแต่หากแต่ก็ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะได้กลับมาพบกับมัสลิน ผู้หญิงที่เขาเคยมีความสัมพันธ์และเลิกร้างกันไปโดยที่เขาเองไม่ได้ให้ความใส่ใจในตอนที่เธอมาบอกว่าตั้งครรภ์ หัสวีร์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น เขาพินิจพิจารณาเอกสารและประวัติของคนไข้อย่างถี่ถ้วน เขาไม่ได้พบมัสลินมาเป็นเวลาเกือบปีและนี่ก็ครบเวลาการตั้งครรภ์ของเธอเธอกำลังจะคลอดลูกและเขาเท่านั้นที่รู้ดีว่าผู้ให้กำเนิดเด็กคนนั้นคือใคร

“เป็นยังไงบ้างคะคุณมัสลิน...ยังรู้สึกว่าเจ็บแผลผ่าตัดหรือเปล่าคะ?”

เสียงของนางพยาบาลที่ดังขึ้นปลุกภวังค์ที่กำลังล่องลอยของมัสลินให้ฟื้นคืนกลับมาดังเดิมหลังจากที่เธอออกจากห้องผ่าตัดการคลอดลูกของเธอผ่านไปด้วยดีแม้ว่าก่อนหน้านี้มัสลินมีอาการเจ็บท้องคลอดและรอเวลาที่พยาบาลมาทำคลอดให้นานถึงเกือบ 2 วัน