“สิ่งที่อาจารย์โจวอี้พูด…ตัวข้าเห็นด้วยทุกอย่าง ทุกๆ วันนี้สามัญชนอย่างพวกเรา แค่จะเอาชีวิตรอดไปวันๆ จากภาษีที่พวกขุนนางตั้งก็ลำบากจะแย่แล้ว พอเกิดสงครามขึ้นมาจริงๆ พวกขุนนางก็ขี้ขลาดไม่กล้าออกไปสู้รบด้วยตนเอง ทั้งยังเกณฑ์กระทั้งคนแก่ๆ เด็กเล็ก ออกไปสู้ในสนามรบแทนพวกมัน…
ถึงข้าจะดีใจที่เข้ามาในสำนักศึกษาหลวงที่ก่อตั้งมาเพื่อผลิตศิษย์ชั้นยอดที่จะกลายมาเป็นกำลังหลักของแคว้นในอนาคต ตะ…แต่ว่าสิ่งที่พวกเราจะได้จากที่นี่กลับไม่ใช่สิ่งที่พวกเราต้องการ พวกเราถูกจัดให้อยู่ในจุดที่ต่ำที่สุดของพวกชนชั้นสูง พวกนั้นไม่เคยยอมรับพวกเราด้วยซ้ำ ทั้งยัง... รังเกียจอาจารย์โจวอี้ที่สอนพวกเราอย่างเต็มที่มาโดยตลอด พวกชนชั้นสูงมันก็เป็นพวกที่เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น มันทำให้ข้า….”
เม่ยอินเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ นางไม่กล้าพูดต่อไปอีก…
หลินซีก็ไม่ได้พูดอะไร แต่พอจะเข้าใจสิ่งที่เม่ยอินจะพูดต่อไป
นางเกลียดพวกชนช
