หลังจากทานอาหารเสร็จ หลินซีชวนเม่ยอินมาที่สนามฝึกในช่วงเย็น โดยไปขออนุญาตกับอาจารย์โจวอี้ ซึ่งอาจารย์ก็ยินยอมเเต่โดยดี
“พวกเรามาทำอะไรกันที่นี่งั้นเหรอ?” เม่ยอินเอ่ยถามหลินซี
“ข้าเคยบอกแล้วนี่ว่าจะสอนการใช้พลังที่ถูกต้องให้ ข้าไม่โกหกหรอกนะ” หลินซีกล่าวตอบขณะจูงมือเม่ยอินมายังใจกลางสนามฝึกซ้อมของตำหนักบัวสีคราม
“ลองใช้วิชายุทธ์อย่างที่เคยเรียนให้ข้าดูหน่อย…” หลินซีเอ่ยขึ้นในระหว่างที่เม่ยอินกำลังหยิบอาวุธของตนเองออกมาจากแหวนมิติ
“ไม่ต้องใช้อาวุธปราณนะ…”
“เอ๊ะ! แต่ว่า…”
เม่ยอินไม่กล้าบอกว่าถ้าไม่ใช้อาวุธปราณแล้วจะเพิ่มความรุนแรงให้กับวิชายุทธ์ได้อย่างไรกัน? โดยเฉพาะในตอนนี้ที่อยู่ในอาณาเขตตำหนักบัวสีครามที่มีลมปราณธรรมชาติน้อยนิด
เม่ยอินลังเลอยู่พักใหญ่ ก่อนจะยื่นมือไปข้างหน้า ลมปราณสีเขียวขจีดั่งหยกค่อยๆ ก่อตัวขึ้นช้าๆ
“เคียววายุ…”
สิ้นเสียง ปรากฏสายลมสีเขียวขจีก่อร่างคล้ายเคียวขน
