“รู้สึกดีขึ้นมาบ้างหรือยัง” เสียงของเจตนิพัทธ์ทำให้คนที่กำลังอยู่ในห้วงความคิด ได้สติขึ้นมา เธอฝืนยิ้มให้เขาก่อนจะพยักหน้าช้าๆ แต่ถ้าให้ตอบตามความจริง เธอไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว
ตอนนี้เขาพาเธอมาอยู่ที่ร้านอาหาร ซึ่งไกลออกมาจากบ้านพ่อกับแม่ของเธอมาก เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็แสนจะชุลมุนวุ่นวาย เอเถียงกับทองระย้าจนเกือบจะลงไม้ลงมือกัน ถ้าเจตนิพัทธ์ไม่ตัดสินใจพาลักษณ์นาราแยกออกมาก่อน เหตุการณ์รุนแรงแบบนั้นก็อาจจะเกิดขึ้นจริงๆ ก็ได้
“กลับมาบ้านช่วยให้จำอะไรขึ้นมาได้บ้างหรือเปล่า” เขาถามต่อ หญิงสาวส่ายหน้าแทนคำตอบ แน่นอนอยู่แล้วว่ามันไม่ช่วยอะไรแน่ๆ เพราะเธอไม่ใช่ลักษณ์นารา ไม่รู้สึกผูกพันอะไรเลยสักนิดด้วยซ้ำไป
“ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้คุณต้องมาเจอสถานการณ์ที่น่าอึดอัด ตอนที่นั่งอยู่ที่นั่นฉันเห็นสีหน้าคุณแล้ว รู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้” นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ ลักษณ์นาราก็รีบขอโทษ
