ชวนพิศปล่อยหัวใจและร่างกายให้ล่องลอยไปสู่ความมืดดำแห่งค่ำคืน ไม่ว่าใบ้จะจัดให้เธออยู่ในท่าไหน แบบใด เธอก็พร้อมจะทำตามโดยไม่เกี่ยงงอน เมื่อขาข้างหนึ่งวางไว้บนตอยูคาฯ ที่ถูกโค่น ข้างหนึ่งยึดพื้นให้มั่น เพื่อขยายกลีบดอกไม้ให้กว้างที่สุด มือจับลำต้นเพื่อพยุงร่างกายตัวเองไม่ให้ล้ม โดยมีใบ้นั้นนั่งยองอยู่กับพื้นและแลบลิ้นชอนไชกวาดต้อนดอกไม้ของเธอไปมา สลับกับส่งนิ้วแกร่งที่ค่อยๆ เพิ่มจำนวนเข้ากวาดต้อนสำรวจด้านใน จนเธอเสร็จสมอย่างรุนแรงติดๆ กันหลายครั้ง
ร่างไร้เรี่ยวแรงอวบอิ่มขาวนวลที่ผ่านศึกมาจากโชกโชนก็ถูกพยุงให้นอนลงกับพื้นที่ถูกปูทับไว้ด้วยผ้าห่มเนื้อนุ่มที่ใบ้ถือติดมือมาอย่างรู้งาน
“โอว... ใบ้จ๋า... อะไรจะใหญ่ขนาดนั้น โอว... เบาๆ จ้ะ.. เบาๆ... อูย...ใบ้จ๋า... รู้อย่างนี้ใบ้น่าจะให้หน่อยกินตั้งนานแล้ว โอว... ใบ้จ๋า... หน่อยเสียวเหลือเกิน ใบ้จ๋า... อูย...”
ไอ้ใบ้น้อยที่ใหญ่ขนาดเท่าข้อมือ
