อาการแสบร้อนกำลังแผ่นเข้ามา ทำเอาคนเจ็บนิ่วหน้า
“หยาแสบแล้วค่ะ” เธอบอก
ร่างบางถูกช้อนไว้อย่างรวดเร็ว มายาชะงักมองเห็นเสี้ยวหน้าคนอุ้มผ่านความมืดมิด เธอถูกวางบนโซฟาไฟในห้องโถงสว่างขึ้นในทันใด
“เดี๋ยวพี่ไปเอายามาให้ อย่าทำอะไรล่ะรออยู่ตรงนี้” เขาบอก แล้วเดินหายไปด้านหลัง
มายานิ่งงัน หัวใจเต้นระรัว เธอเชื่อสายตาและความรู้สึกตัวเองมาตลอด พี่เจตเป็นคนดี ถึงแม้บางครั้งจะทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธอสักเท่าไหร่ก็ตาม ห้านาทีเขาออกมาพร้อมวาสลีนในมือ ย่อกายลงจับเท้าขึ้นมาแล้วทาลงบนแผลอย่างเบามือ
“อดทนหน่อยนะ พี่ไม่อยากให้แผลเปื่อย มันจะแสบแล้วเป็นแผลเป็น”
เธอพยักหน้าช้าๆ “ค่ะ”
ทาเรียบร้อยวางยาในมือลง จังหวะเงยหน้าสบตา มายาชะงักผิวแก้มเริ่มแดงปลั่ง แล้วเมินมองทางอื่น ชายหนุ่มระบายลมหายใจ แล้วลุกยืนทรุดกายลงเคียงข้าง
“อยากทำงานที่บริษัทงั้นเหรอ” เขาถามเสียงทุ้ม คนถูกถามหันมาสบตา
“หยาเฉยๆ ค่ะ แค่อยากช
