EP01.1 ll บอสกับเบสท์
1080 Words
“โบ เอาหน้ามาให้แฟนกูเหยียบเร็ว”
“โห อีบอส มันด่าแกเหอะ ไม่ใช่ฉัน” โบจิ๊จ๊ะตอนที่คนตัวสูงหันขวับไปทางมันแล้วพูดจาเหมือนสั่ง ดูสิ ดูการเอาตัวรอดของแฟนฉัน ทำไปได้!
“เบสท์ แกบังอาจด่าเค้าเหรอฮะ กลับห้องต้องโดนซะให้เข็ด” บอสมันหันมาขู่ฉันแล้วแยกเขี้ยวพลางจับหัวฉันอย่างหมั่นไส้จนโบกลอกตาเพราะทนความสวีทของเราไม่ไหว
“โอ๊ย พวกแกช่วยกลับกันไปเหอะ อยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์ นั่งตีกันอยู่ได้” โบไล่พวกฉันแล้วพ่นลมหายใจเซ็ง ที่พวกเรานั่งอยู่ตอนนี้ก็เพราะมีหน้าที่คุมน้องแต่ในเมื่อโบที่เป็นหัวหน้าปีสองไล่... ฉันก็ไปสิ
“ไปก็ได้ ใช่มั้ยจ๊ะ ที่รัก” อีบอสทำน้ำเสียงน่าตบแล้วกอดคอฉัน ส่วนฉันก็ไหวไหล่นิดนึง
“งั้นฉันไปก่อนนะแก อยู่ก็ไม่มีประโยชน์เนอะ ไม่ได้อยากกลับก่อนเลยจริงๆ”
“รู้เลยพวกมึงคบกันมาได้ยังไง กรุณาไปเถอะ” อีโบจิ๊ปากและไล่พวกฉันไม่เลิก ฉันกับบอสหัวเราะและลุกขึ้นพร้อมกัน ขวาหันออกจากเก้าอี้และโค้งตัวคำนับบอกลามันยังกับนัดมา “โอ๊ย ท่าเยอะ! ไปสักทีเหอะ”
“จ้า ไปละนะ น้องโบคนสวย”
“อี๋ ขนลุก อีเบสท์ เอาผัวไปเก็บดิ รำคาญมาก” อีโบออกปากไล่ ฉันได้แต่ถอนหายใจแล้วตีบ่าบอสทีนึงก่อนจะดึงแขนเขาให้เดินตามมา
ฉันกับบอสอยู่หอเดียวกันตั้งแต่ปีหนึ่ง เราอยู่ห้องเดียวกัน ใช้ตู้เสื้อผ้าตู้เดียวกัน ข้าวของปนกัน... จัดเวรซักผ้า หารค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าข้าว หารทุกอย่าง... อย่าหวังว่ามีแฟนแล้วมันจะเปย์ มันจะเปย์แค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละ หลังจากนั้นของใครของมัน หารกันทุกเรื่อง แค่ลูกอมหนึ่งเม็ดมันยังกัดแบ่งคนละครึ่งเลยเนี่ย
นั่นแหละอีบอส... แฟนฉันเอง
พวกเราเป็นแฟนกันตั้งแต่มอสี่ อันที่จริงก็รู้จักกันตั้งแต่มอต้น สมัยนั้นไอ้บอสมันไม่ได้หล่อหรอก ตัวเตี้ย แถมอ้วนฉุ ฉันยังจำได้ดีตอนที่มันส่งดอกกุหลาบมาให้ตอนมอสามแล้วฝากเพื่อนมาถามว่าฉันชอบผู้ชายแบบไหน
ฉันบอกไปว่าชอบคนหล่อ ตัวสูง และผอม
มันใช้เวลาเป็นปีในการลดน้ำหนักเกือบสิบกิโลด้วยการวิ่งทุกเช้า และพอมันโตขึ้นตามวัย มันก็สูงปรี๊ดขึ้นมาเกือบยี่สิบเซนต์ ตอนนี้บอสสูงประมาณร้อยแปดสิบกว่าๆ ได้
ฉันเห็นความพยายามก็เลยตอบรับไปงั้นๆ ไม่คิดว่าจะลงเอยกับมันได้นานขนาดนี้ สงสัยตอนนั้นผีเข้าฉันแน่ๆ
“เบสท์ ค่ากะเพราคราวที่แล้วแกยังไม่ให้เค้านะ รอบนี้แกเลี้ยงเค้าเลย” บอสว่าก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแล้วเขย่าๆ ให้ฉันดูว่ามันเบาแค่ไหน
“ละเงินไปไหนหมด”
“แพ้บอลว่ะ เกลี้ยงตูดเลยเนี่ย”
“ก็บอกว่าอย่าเล่น แกยังจะเล่นอีก เล่นแล้วเคยได้อะไรมั้ยนอกจากได้เสียตังค์เนี่ย ถามหน่อย” ฉันเริ่มหงุดหงิดอีบอสขึ้นมา มันไม่เคยได้ดั่งใจฉันเลย
“นิดๆ หน่อยๆ บ่นไรนักหนาเนี่ย เมียหรือแม่”
“จะไม่เป็นทั้งเมียทั้งแม่แกละ ถ้าแกยังจะลอยไปวันๆ อยู่แบบนี้” ฉันเบะปากจนบอสกะพริบตาปริบๆ แล้วคว้าคอฉันเข้าไปกอด
“โอ๋ๆ น่า เค้าเล่นนิดหน่อยเอง คราวหน้าไม่เล่นละ เก็บตังค์ไว้แต่งเมีย”
กะล่อนไปอีก ขออนุญาตกลอกตา
“เอาไว้ซื้อข้าวแดกเองให้ได้ก่อนมะบอส”
“เอ้า มาขึ้นอ้ายอีได้ไง นี่ผัวนะจ๊ะ”
“ก็ผัวไง เลยต้องด่า” ฉันหันไปเขม่นความหน้ามึนของมันที่พยายามแถเอาตัวรอดอยู่ได้ คนตัวสูงหรี่สายตามองฉันอย่างหมั่นไส้ก่อนจะดันหัวฉันแรงๆ ตามด้วยหยิกแก้มอีกรอบ
“ไม่เถียงด้วยละ จะไปนอนเล่น ROV” คนตัวสูงว่าและเดินนำหน้าฉันไปไขประตูห้อง พวกเราอยู่หอใกล้ๆ มหาลัย ขนาดที่เดินข้ามสะพานลอยไปก็ถึงเลย เป็นห้องค่อนข้างกว้าง คล้ายๆ คอนโดที่แบ่งเป็นสัดส่วนห้องนอนกับห้องนั่งเล่นและห้องน้ำ ดังนั้นค่าห้องก็เลยแพงตามไปด้วย
พอบอสเปิดเข้าห้องได้มันก็เดินรุดไปนอนบนเตียงตามที่บอก ฉันเดินตามแล้ววางกระเป๋าไว้ตรงโซฟา คนตัวสูงเอนตัวเข้ากับพนักพิงพลางหยิบมือถือขึ้นมากด
“บอส อาทิตย์นี้เวรแกซักผ้านะ อย่าลืม”
“รู้แล้วน่า เดี๋ยวเค้าซัก”
“ก็พูดงี้ตลอด แล้วแกก็ชอบปล่อยให้เค้าทำ”
“ที่จริงซักผ้ามันงานผู้หญิงนะเบสท์ ที่บ้านไม่เคยให้เค้าทำเลย กวาดบ้าน ถูบ้านงี้ น้องสาวเค้าทำหมด”
“ละงานผู้ชายคือไร”
“นอนเล่นเกมนี่ไง”
ป๊าป!
ฉันฟาดหมอนเข้าหน้ามันเต็มๆ ด้วยความหมั่นไส้ พูดมาได้ว่างานผู้ชายคือนอนเล่นเกม เห็นแก่ตัวเกินไปละ เพราะฉันฟาดหมอนทำให้โทรศัพท์ในมือมันกระแทกดั้งดังปึก พอหมอนหล่น คนที่โดนกระทำก็เลื่อนสายตามาจ้องฉัน
“อะไรของแกเนี่ย ก็บอกจะเล่นเกม”
“ก็แกกวนตีน”
ป๊าป!
อีบอสมันหยิบฟาดหน้าฉันกลับ ไม่มีการโอนอ่อนเหมือนฉันเป็นผู้หญิงบอบบางอย่างคู่อื่นหรอก คู่ฉันตาต่อตาฟันต่อฟัน ถ้าฟาดมัน มันก็จะฟาดกลับ
หน้าฉันชาไปแวบนึงก่อนจะหมอนจะหล่นแล้วเห็นรอยยิ้มขำของคนตรงหน้า
“โห หน้าด้านเหมือนกันนะเรา ดูสิ ไม่เป็นอะไรเลย”
“ไอ้บอส!!”
“ไรจ๊ะ” น้ำเสียงกวนตีนนั่นทำให้ฉันอยากจะพุ่งเข้าไปข่วนหน้ามันซะเหลือเกิน แต่ฉันสู้มันไม่ค่อยได้เพราะแรงบอสเยอะกว่า ฉันเลยนั่งเท้าสะเอวแล้วกัดปากอย่างหงุดหงิด
“มันเจ็บนะ”
“ก็แกตีเค้าก่อน”
“เค้าเป็นผู้หญิงนะ!”
“หมอนมันลอยไปโดนหน้าแกเอง”
ดูมันแถ!
- Writer
