เปลวเพลิงจอมมาร

ใจเย็นๆ ค่อยรอเผด็จศึก

“ว่าไงแซม เรื่องที่ให้ไปทำไปถึงไหนแล้ว?” เมื่อเห็นหน้าแซม แดเนียลก็เอ่ยถามถึงเรื่องที่ให้ไปทำทันที

“เรียบร้อยดีครับ พรุ่งนี้เช้าก็ไปเอาพาสปอร์ตได้เลยครับ” ถ้าเขาทำไม่ได้มีหวังโดนพายุซัดแน่ ๆ

“เยี่ยม! นายทำได้ดีมากเลยแซม จะมีสักครั้งไหมที่นายทำให้ฉันผิดหวัง” ชายหนุ่มเอ่ยชมแซมด้วยความจริงใจ เพราะตั้งแต่ที่แซมมาเป็นผู้ช่วยก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลยสักครั้ง และครั้งนี้ก็เช่นกันที่แซมทำได้ดีเยี่ยมไม่แพ้ครั้งไหน ๆ

“ขอบคุณครับคุณแดเนียล” ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ขอแค่แดเนียลสั่งมาเขาก็พร้อมจะทำให้ทุกอย่าง เพราะรักเอ็นดูเหมือนหลานชายคนหนึ่ง

“ไหน ๆ อะไร ๆ ก็เรียบร้อยดีหมดแล้ว เราไปห้างฯ ซื้อของฝากให้คนที่นิวยอร์กดีกว่าแซม” แดเนียลเอ่ยชวนแซมไปซื้อของฝากให้ทุกคนที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ ที่พัก เพราะถ้าซื้อเสร็จเขาจะได้กลับไปพักผ่อนที่ห้องเลย

“ดีเหมือนกันครับ ผมอยากไปซื้อของฝากให้กับเมียและลูกผมพอดีเลยครับ” แซมเห็นด้วย

“อืม...งั้นเราก็ไปกันเถอะ ซื้อเสร็จจะได้กลับไปนอนพักผ่อน”

“ครับ” แล้วเจ้านายลูกน้องคู่นี้ก็เดินออกจากห้องทำงานไปพร้อม ๆ กันด้วยท่าทางยิ้มแย้มอารมณ์ดี โดยเฉพาะผู้เป็นนายที่ยิ้มไม่หุบสักที

“เราจะทำอะไรดีน้า...” ระหว่างเดินเลือกของอยู่นั้นหญิงสาวก็คิดเมนูไปด้วยว่าจะทำอะไรทานเย็นนี้ “หรือว่าเราจะทำหมูผัดผงกะหรี่ดีน้า...พี่ธนาและภาชอบกินซะด้วยสิ”

เดินเลือกของไปคิดเมนูไปจนตอนนี้ของในรถเข็นของศิริยาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนจะเต็มอยู่แล้ว

อีกมุมหนึ่งของห้างสรรพสินค้านั้น แดเนียลก็กำลังเลือกผ้าไหมเพื่อจะเอาไปเป็นของฝากให้กับแม่ของตัวเอง ส่วนแซมนั้น ตั้งแต่มาถึงห้างสรรพสินค้าก็แยกตัวไปเลือกของฝากของตัวเองบ้าง ซึ่งตอนนี้แดเนียลเลือกสีของผ้าไหมได้แล้ว เป็นสีแดงเลือดนกสีโปรดของแม่เขาเสียด้วย เลยตัดสินใจซื้อผ้าไหมผืนนั้น ส่วนของผู้เป็นพ่อนั้น เลือกซื้อเน็กไทสีดำอย่างที่พ่อของเขาชอบ พอซื้อของฝากได้ครบและเอาไปเก็บที่รถแล้ว เขาก็ไปโซนอุปกรณ์ทำอาหารเพื่อที่จะทำอาหารเย็นทานเองในเย็นวันนี้ และในขณะเข็นรถเข็นเลือกผักผลไม้อยู่ เขาก็เจอกับศิริยาที่กำลังเลือกผักอยู่เช่นกัน เลยเข้าไปทักหญิงสาว

“สวัสดีครับคุณศิ” เขาเอ่ยทักศิริยาพร้อมส่งยิ้มหวานให้

เมื่อโดนทักหญิงสาวก็หันมามองทางต้นเสียงทันทีว่าใครกันที่ทัก พอหันมามองเห็นว่าเป็นแดเนียล หัวใจหญิงสาวก็เต้นแรงทันทีจะหาคำพูดที่จะพูดออกมาไม่เจอ

“คุณศิเป็นอะไรครับ คุณจำผมไม่ได้เหรอครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมศิริยาต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นเมื่อเห็นหน้าเขา เลยทึกทักไปตามความคิดของตัวเองว่าหญิงสาวคงจำเขาไม่ได้จริง ๆ ถึงได้ทำหน้าตกใจแบบนั้น แต่จะว่าไปแล้ว เขากลัวสาวเจ้าเพิ่งเจอกันเมื่อเช้านี่เองไม่นานจะลืมเร็วขนาดนี้เลยนี่นา

“ขา...ค่ะแดเนียล” ไม่รู้จะเอ่ยคำไหนออกมาเมื่อโดนเขาถามอีกครั้ง หญิงสาวจึงเอ่ยชื่อเขาออกมาด้วยความลืมตัวว่าตัวเองนั้นเป็นแค่ลูกน้อง

ไอ้คำที่เปล่งออกมาจากปากของศิริยานั้นมันช่างไพเราะเสียจริงในความรู้สึกของแดเนียล ที่หญิงสาวเรียกเขา 'แดเนียล' ไม่ได้เรียกผู้อำนวยการหรือคุณเหมือนเมื่อตอนเช้าที่คุยกัน

“คือ...ขอโทษนะคะที่เผลอเรียกชื่อคุณออกมาเหมือนคนสนิทสนมกัน ขอโทษจริง ๆ นะคะผู้อำนวยการ” เมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไปก็รีบเอ่ยคำขอโทษเขาทันที

“ไม่เป็นไรครับ เรียกผมแดเนียลหรือว่าพี่แดเนียลก็ได้ครับ ผมไม่ถือ” เอาอีกแล้ว เธอเรียกเขาผู้อำนวยการอีกแล้ว ทำไมต้องทำตัวห่างเหินกับเขาด้วย

“เห็นทีจะไม่เหมาะค่ะถ้าเรียกพี่ ดิฉันขอเรียกคุณแดเนียลดีกว่านะคะ” ในเมื่อเขาเป็นคนอนุญาตให้เรียกชื่อเฉย ๆ หญิงสาวก็รีบทำตามทันที เพราะไม่ชอบเลยที่ต้องเรียกคุณท่านอะไร ซึ่งแต่ละคำนั้นมันไม่ใช่ตัวศิริยาเลย ซึ่งตัวตนที่แท้จริงของเธอนั้นเป็นคนไม่ยอมคน ไม่ชอบคนถือตัว และเป็นโชคดีของเธอที่เขาไม่ใช่คนแบบนั้น

“เหมาะสิครับถ้าผมบอกว่าเหมาะ อีกอย่าง ผมก็อายุมากกว่าคุณมากอยู่นะ เรียกพี่ผมว่าเหมาะที่สุดแล้วครับ” แดเนียลไม่ยอมปล่อยโอกาสที่ได้คุยกับศิริยาให้สูญเปล่า ตอนนี้เขาพยายามทำตัวตีสนิทกับหญิงสาวให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

หึหึ...คิดเหรอว่าฉันดูไม่ออกว่ากำลังจะจีบฉันเชอะ! เสียใจด้วยจ้า...ถึงจะหล่อเหมือนเทพบุตรขนาดไหน ฉันก็ไม่มีวันสนใจหรอก เชอะ!

ศิริยาบ่นพึมพำในใจตัวเองคนเดียว ดูออกว่ากิริยาท่าทางของแดเนียลในตอนนี้ไม่ได้ต่างไปจากผู้ชายชีกอทั่วไปที่เข้ามาจีบเธอ ถึงจะไม่เคยมีแฟนแต่ก็เคยมีคนมาจีบเยอะไป แต่เธอเลือกที่จะไม่สนใจมากกว่าจึงได้ไม่มีแฟนมาถึงทุกวันนี้

“ได้ค่ะพี่แดเนียล...” ศิริยาก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้ชายคนนี้จะมาไม้ไหนกันแน่จึงยอมเรียกพี่ตามที่เขาขอ

“ถ้างั้นผมถือวิสาสะเรียกคุณว่าน้องศิเลยนะครับ” ชายหนุ่มรีบเอ่ยความประสงค์ต่อไปของตัวเองทันทีที่ความประสงค์แรกสำเร็จไปแล้วขั้นหนึ่ง

“ค่ะพี่แดเนียล ว่าแต่พี่แดเนียลมาซื้อของไปทำอาหารเหมือนกันเหรอคะ” ศิริยาเอ่ยถามเขาด้วยความเจ้าเล่ห์ เพราะตอนนี้หญิงสาวมีแผนในใจแล้วว่าจะทำยังไงกับแดเนียลดี ในเมื่อเขาอยากจีบนัก เธอก็จะเล่นตามน้ำไป

“ครับ แล้วน้องศิล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับด้วยความปลื้มใจกับน้ำคำหวาน ๆ ของเธอ

“ก็เหมือนพี่นั่นแหละค่ะ อุ๊ย! ขอโทษนะคะจะ 6 โมงเย็นแล้ว พอดีศิต้องรีบกลับไปทำอาหารแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ กลับก่อนค่ะ” เมื่อมองดูนาฬิกาที่ข้อมือหญิงสาวก็ตกใจที่ตัวเองยังไม่กลับไปเตรียมอาหารสำหรับเย็นนี้เลย

“ครับ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะน้องศิ” แดเนียลเอ่ยบอกพร้อมกับโบกมือให้หญิงสาวก่อนที่เธอจะเดินลับไป

แดเนียลได้แต่ยืนยิ้มอยู่คนเดียว เมื่อคิดว่าศิริยาคงหลงเสน่ห์ในตัวของตัวเองแล้วถึงได้เปลี่ยนจากผู้หญิงที่แข็ง ๆ เมื่อเช้านี้มาเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานแบบนี้

อีกไม่นานหรอก พอถึงนิวยอร์กเมื่อไรฉันจะรีบหาทางเข้าใกล้เธอเผด็จศึกเธอแน่ ๆ แต่ตอนนี้ฉันต้องแสดงเป็นเทพบุตรต่อหน้าเธอก่อน หึหึ...แดเนียลหมายมาดด้วยความลำพองใจ

ทางด้านศิริยาก็ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองนั้นกำลังจะเล่นกับไฟอย่างแดเนียลที่ใคร ๆ ในนิวยอร์กต่างรู้จักเขาเป็นอย่างดีในเรื่องเสือผู้หญิง ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเขา ไม่มีสักรายที่จะรอดมือไปได้ และครั้งนี้ก็เช่นกันที่เธอได้ถูกเขาหมายตาเอาไว้แล้วตั้งแต่เจอกันครั้งแรก