ศิริยาวิ่งหนีแดเนียลขึ้นมาบนห้องของตัวเองกำลังจะเปิดประตูเข้าไปในห้องแต่ก็มีมือหนาของใครบางคนคว้าหมับไว้ก่อนจึงต้องหันมาดูว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร เมื่อหันไปดูก็เห็นเขาส่งยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้อยู่ก่อนแล้วจนต้องเขินอาย
“มาจับมือศิทำไมคะ?” พยายามถามเสียงแข็งออกไป เพื่อไม่ให้เขาจับได้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเขินอยู่
“ก็เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยน้องศิ ทำไมน้องศิถึงต้องหนีขึ้นมาบนห้องด้วยครับ” แดเนียลรู้สึกถึงแก่นกายของตัวเองที่ตื่นตัวตั้งแต่ตอนแรกที่จับมือหญิงสาวแล้ว แต่เขาก็พยายามอดทนไว้
“เราไม่มีอะไรคุยกันนี่คะ” ก็ไม่มีอะไรจะคุยกับเขาจริง ๆ นอกจากเรื่องกลับบ้าน แต่หญิงสาวก็ได้คุยกันมาแล้วครั้งหนึ่ง เขาก็ปฏิเสธที่จะให้เธอกลับบ้าน
“แต่พี่มี ถ้าศิอยากได้เอกสารของศิคืน ศิก็ต้องคุยกับพี่ก่อน” ชายหนุ่มพูดด้วยความเป็นต่อ
“งั้นก็ปล่อยมือศิสิคะ” หญิงสาวสั่งเขาเสียงแข็ง
“ไม่ปล่อยมีไรไหม อีกอย่างพี่อยากจั
