ทั้งหมดนั่งคุยกันได้สักพักก็ถึงเวลาของอาหารเที่ยง แสนปิติจึงพาครอบครัวไปรับประทานอาหารข้างนอก ส่วนอลิซกับอินทิวาไม่ได้ไปด้วยเพราะอลิซยังเจ็บแผลเดินไม่ค่อยสะดวก
“อยากกินยำจังเลย โทร. ให้อาเรสซื้อมาดีกว่า”
“หยุด ถ้ากล้าโทร. คืนนี้เจอดีแน่”
“เอ๊ะ พี่อินนี่ยังไง ทำตัวขวางโลกจัง อาเรสเป็นเพื่อนอลิซนะคะ”
“แต่มันไม่ได้คิดกับคุณแค่เพื่อน”
“แล้วยังไง สุดท้ายอีกหนึ่งปีเราก็หย่ากันอยู่ดี”
“แต่ตอนนี้เรายังไม่หย่า ผมมีสิทธิ์ในตัวคุณทุกอย่าง”
“พี่อิน อื้อ อื้อ” คนเจ็บหันไปจะโต้เถียงแต่ไม่ทันได้เอ่ยคำใดปากสีสวยก็ถูกปิดเสียก่อน
เธอดิ้นเล็กน้อยพอเป็นพิธี แต่เพียงครู่เดียวร่างกายก็เริ่มคล้อยตาม ยอมเปิดปากให้คนตัวโตส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัด มือของเขาเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเลื้อยไปบนตัวเธออย่างสะเปะสะปะ
“ผมอยาก ขอได้ไหม”
“อื้อ พี่อิน อย่า เดี๋ยว อื้อ”
Rrrr Rrrr Rrrr แต่แล้วความหื่นของชายหนุ่มก็ถูกขั
