ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่นานเป็นชั่วโมงเเต่ในหัวผมคิดถึงเเต่เรื่องไอ้ซอลมันป่านนี้มันจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เเถมยัยบ้านั่นยังมาพูดจาอะไรเพ้อเจ้อหนักอีกต่างหาก
ไอ้วาล่ะเพลีย~
ตึก ตึก ตึก..
"ป้าครับผมขอกุญเเจสำรองห้อง 0804 หน่อย"ผมพูดกับป้าเเม่บ้านคนเดิมที่คอยดูเเลที่นี่อยู่
"เพื่อนหนูมันจะฆ่าตัวตายอีกเเล้วเหรอลูก!!"ป้าเเกหันมาพูดหน้าตาตื่นตระหนก
"อะ..เอ่อ ใช่ครับป้า! ป่านนี้มันเป็นยังไงก็ไม่รู้"ผมทำท่าร้อนรน จนป้าเเกรีบควักกุญเเจเเอบมือสั่นๆ
ไอ้วาไม่ได้ตั้งใจโกหกนะค้าบบบบบบ
"อะเอาไปเลยลูกป้ามีสำรองดอกนี้ให้หนูโดยเฉพาะ จะได้ไม่ต้องขอป้าอีก!"ป้าเเกพูดพลางจับหน้าอกตัวเองเหมือนหัวใจจะวาย
โอยย! ไอ้วาทำบาปหนัก
"ขอบคุณครับ"ผมโค้งศีรษะให้ป้าเเม่บ้านก่อนจะกลับขึ้นมาที่หน้าห้องไอ้ซอลมันอีกครั้ง
ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมเเล้วโว้ยย! ขอเสียมารยาทมันอีกครั้งเถอะวะ ( ปกติก็ไม่มีอยู่เเล้ว - - )
ผมรี
